تحلیل قواعد و استانداردهای بین المللی کار در بخش ماهیگیری با تاکید بر حقوق کارگران شاغل در بخش ماهیگیری

یکی از مشاغلی که سازمان بین المللی کار با توجه به اهمیت و فراوانی آن، به طور تخصصی بدان پرداخته، شغل ماهیگیری می باشد. بسیاری از کشورها تا به حال به طور خاص به ابعاد این مسیله، همچون دشواری فعالیت در این حرفه، دستمزد پایین و خطرات گوناگونی که همواره ماهیگیران را تهدید می کند، نپرداخته اند و این باعث شده تا ماهیگیران به نسبت سایر مشاغل تبعیض های فراوانی را تجربه کنند. 

در این پژوهش، از روش توصیفی- تحلیلی استفاده و روش کتابخانه ای به عنوان روش گردآوری داده ها و اطلاعات برگزیده شده است.

سازمان بین المللی کار (ILO) به عنوان نهادی پیشرو در جهت حمایت از حقوق کارگران، قوانین متعددی را جهت حمایت از حقوق ماهیگیران تدوین کرده است. کنوانسیون (شماره 188) و توصیه نامه (شماره 199) از مهمترین مصوبات سازمان بین المللی کار در حیطه کار در بخش ماهیگیری می باشند. هدف اصلی این اسناد، فراهم کردن شرایطی است تا ماهیگیران بتوانند هم راستا با سایر کارگران از امنیت شغلی بهره مند گردند و امکان انعقاد قراردادهای کاری منصفانه، با توجه به سختی و خطرات کار در دریا را داشته باشند. کنوانسیون 188 مجموعه ای از حداقل شرایط و استانداردها را ارایه می کند. با این وجود، بسیاری از کشورها از تحقق این حداقل های ارایه شده هم عاجزند. ارایه کمک های فنی و مالی یکی از راهکارهای اصلی برای کمک به چنین کشورهایی است؛ اما همواره باید در نظر داشت که مهمترین گام برای ارتقاء حقوق ماهیگیران، افزایش آگاهی آنان در مورد حقوق خود می باشد.