تبیین احکام و اخلاق اسلامی در آمایش سرزمین (نمونه موردی: منطقه خراسان)
هدف اساسی آمایش سرزمین چیدمان سه مولفه مهم جمعیت، سرمایه و منابع طبیعی برای تحقق مطلوبترین، عادلانه ترین و پایدارترین سازمان فضایی در سرزمین است. همچنین از مصادیق رعایت عدل و حقوق برابر انسانها و همچنین از ویژگیهای جامعه ی اسلامی توزیع مناسب خدمات و امکانات میباشد. در این راستا، پایبندی به احکام و حقوق شهروندی در ابعاد مختلف امری الزامی است. متاسفانه علیرغم وجود مسیولین و متخصصین متعهد و پایبند به اصول و احکام گفته شده، افراد ذینفوذ با مداخلهی نابجای خود، موجب نقض احکام و حقوق شهروندی میشوند. درنتیجه مساله ی اصلی این پژوهش، خلاء احکام اسلامی در فرآیندهای آمایش سرزمین است که در منطقه ی خراسان نیز ابعاد مختلفی از بی عدالتی و توسعه های نامتوازن را رقم زدهاست. این پژوهش، میان رشته ای بوده و به روش توصیفی_تحلیلی و با استدلال منطقی انجام میشود. با مطالعهی کتابخانهای و با تحلیل محتوای متون و استدلال منطقی، ارتباط احکام و حقوق اسلامی که در زمینهی پروژه های عمرانی مطرح شده اند به طور خاص با آمایش سرزمین بررسی شده است. با شناسایی دقیق احکام و قوانین ناظر بر آمایش سرزمین، وضعیت هر یک از آنها در نمونه ی مورد مطالعه ی پژوهش بررسی شدهاست. درنهایت تعدادی پیشنهاد به عنوان راهکار ارایه شدهاست. دلایل ناکامی و یا ناکارآمدی بسیاری از پروژه ها و همچنین نارضایتی و بی عدالتی ایجاد شده در جامعه، نادیده گرفتن ابعاد حقوقی و احکام اسلامی میباشد که پایبندی و توجه به آنها در کنار قوانین متعدد موجود، الزامی و راهگشا است. در این راستا ضروری است که جایگاه احکام و حقوق اسلامی در هرنوع طرح و برنامهی شهرسازی و آمایشی، تبیین و تدقیق گردد. به طور اصولی از ابتدای امر، یعنی از مرحلهی گزینش متخصصان به جنبه های اعتقادی و شخصیتی آنان پرداخته شود. علاوه بر نظارت های تخصصی و فنی رایج، نظارتهای حقوقی و اعتقادی در تمامی فرآیندهای برنامه ریزی تا اجرا و بهره برداری، به طور جدی دنبال شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.