درآمدی بر پارادایم انتقادی در مدیریت آموزشی

مدیریت آموزشی همانند سایر حوزه ‏های دانشگاهی به لحاظ مبانی هستی‏ شناسی، معرفت‏ شناسی و روش شناسی متاثر از سیر تحول پارادایم‏ های کلان علمی است. اولین مطالعات مدیریت آموزشی بر پایه اندیشه‏های مکتب تحصل‏گرایی (اثبات‏گرایی) در اوایل قرن بیستم شکل گرفت و به دنبال آن پارادایم‏های تفسیری، انتقادی و پست‏مدرن به پژوهش ‏های این حوزه راه یافتند. در هر یک از پارادایم ‏های مذکور، پژوهشگران مدیریت آموزشی به پژوهش و تولید متون علمی‏ مبادرت ورزیده-اند. مقاله حاضر با هدف ترویج و کاربست مفاهیم مستخرج از پارادایم انتقادی در حوزه مدیریت آموزشی تنظیم شده‏ و شامل دو بخش است. در بخش نخست، پیشینه و سیر تحول رویکردهای نظری مدیریت آموزشی ذکرشده و در انتها به پارادایم انتقادی در حوزه مدیریت آموزشی اشاره شده است. بخش دوم مقاله به معرفی کتاب «رویکردهای نوین به مدیریت آموزشی؛ الگوها و نویدها»-که توسط ویلیام فاستر در سال 1986 نگارش شده و دکتر علی علاقه ‏بند در سال 1402 آن را ترجمه کرده، اختصاص یافته است. مقاله با طرح برخی از کاربست ‏های پارادایم انتقادی در حوزه مدیریت آموزشی خاتمه می ‏یابد.