فراوانی نسبی حضور ژن بتالاکتاماز bro و ارتباط آن با مقاومت آنتی بیوتیکی در موراکسلا کاتارالیس جداسازی شده از نمونه های کلینیکی

 موراکسلا کاتارالیس با استفاده از دو مکانیسم، فعالیت آنزیم بتالاکتاماز وپمپ افلاکس به آنتی بیوتیک ها مقاومت نشان می دهد. امروزه موراکسلا کاتارالیس به عنوان یک باکتری عامل ایجاد عفونت های تنفسی محسوب می شود. لذا  هدف از این مطالعه تعیین فراوانی نسبی حضور ژن بتالاکتاماز bro و ارتباط آن با مقاومت آنتی بیوتیکی در موراکسلا کاتارالیس جداسازی شده از نمونه های کلینیکی بود.
 

در این مطالعه توصیفی که در سال های 1400-1399 در بیمارستان دنای شیرازنجام شد، 136 نمونه کلینیکی از بیماران با عفونت تنفسی جمع آوری شد و باکتری موراکسلا کاتارالیس از این نمونه ها جدا و با استفاده از روش فنوتیپی و ژنوتیپی (16S rRNA) شناسایی شد. سپس حساسیت  به آنتی بیوتیک ها در این جدایه ها با استفاده از تست های دیسک دیفیوژن و دیسک ترکیبی ارزیابی و وجود ژن های بتالاکتاماز bro در سویه های مقاوم ارزیابی شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون  آماری تی دانشجویی تجزیه و تحلیل شدند.

 در این تحقیق از10 سویه مورکسلا کاتارالیس جدا شده 7 جدایه MDR بودند. این باکتری ها بیشترین مقاومت  را  به آنتی بیوتیک های جنتامایسین، آمیکاسین، پنی سیلین G، آموکسی سیلین، سفتازیدیم، سفازولین، تتراسایکلین، کلرامفنیکل، سیپروفلوکسا سین (70 درصد) و کمترین مقاومت را به آنتی بیوتیک تری متوپریم بر سولفامتاکسازول  و تتراسیکلین نشان دادند. تمامی 10 سویه به آنتی بیوتیک پنی سیلین مقاوم و به آنتی بیوتیک های آزیترومایسین، اریترومایسین، کلاریترومایسین و  کوآموکسی کلاو حساسیت (100 درصد) نشان دادند. ژن bro در تمامی این سویه های MDR مشاهده گردید(5 سویه دارای ژن bro -1 و 2 سویه دارای ژن bro -2).

نتایج این تحقیق نشان داد که سویه های موراکسلاکاتارالیس مقاوم چند دارویی دارای ژن های بتالاکتاماز می باشند. بنابر این آنتی بیوتیک های بتا لاکتم برای درمان عفونت ناشی از این باکتری توصیه نمی شود. اگرچه نتایج این تحقیق استفاده از آنتی بیوتیک های آزیتومایسین، اریترومایسین، کلاریترومایسین و کوآموکسی کلاو را به عنوان داروهای انتخابی جهت درمان عفونت ناشی از موراکسلا کاتارالیس پیشنهاد می کند.