بررسی تغییرات زمانی کیفیت آب رودخانه زاینده رود با استفاده از شاخص IRWQISC

بررسی کیفیت آب های سطحی به عنوان یکی از منابع حیاتی تامین کننده آب، توجه بسیاری از محققان را از دیرباز تاکنون به خود جلب کرده است. ارزیابی کیفیت آب در یک رودخانه با استفاده از شاخص های کیفی مختلف صورت می گیرد. از جمله شاخص های مورد استفاده جهت طبقه بندی آب های سطحی براساس پارامترهای استاندارد، شاخص کیفیت آب های سطحی ایران (IRWQISC) می باشد.

در این مطالعه تغییرات سالانه کیفیت آب رودخانه زاینده رود واقع در استان های چهارمحال و بختیاری و اصفهان با استفاده از این شاخص مورد ارزیابی قرار گرفت. به این ترتیب پارامترهای فیزیکوشیمیایی شامل BOD5، COD، DO، pH، EC، نیترات، فسفات، آمونیوم، دما و سختی کل در 7 ایستگاه انتخابی و در دوره دوازده ساله (1383 تا 1394) جهت محاسبه شاخص IRWQISC استفاده شدند.

مقایسه مقدار هدایت الکتریکی در ایستگاه ها نشان داد که از بالادست به سمت پایین دست رودخانه هدایت الکتریکی افزایش یافته است و به طور کلی غلظت پارامترها در ایستگاه اول (تونل کوهرنگ) به مراتب کمتر از بقیه ایستگاه ها بود. همچنین نتایج نشان داد که در بیشتر سال ها کیفیت آب طبق مقادیر شاخص IRWQISC در همه ایستگاه ها نسبتا خوب بود. بهترین و پایین ترین کیفیت آب طبق این شاخص به ترتیب در سال های 1385 و 1389 با مقدار 2/73 و 6/49 و در طبقه کیفیت آب خوب و متوسط قرار داشتند.

به طور کلی بر اساس میانگین دوازده ساله شاخص IRWQISC در ایستگاه های انتخابی، کیفیت آب در ایستگاه های قراقوش، چم نار، پل زمان خان، تونل کوهرنگ، سودجان و هوره نسبتا خوب و ایستگاه آزادگان متوسط بودند. شناسایی منابع آلاینده و کنترل آلاینده های ورودی به منظور حفاظت و جلوگیری از کاهش کیفیت رودخانه زاینده رود، امری ضروری است.