مدل مناسب گردشگری مبتنی بر حکمروایی خوب شهری مجموعه گردشگری چیتگر

گردشگری را می توان به عنوان طیف وسیعی از افراد، مشاغل، سازمان ها و مکان هایی تصور کرد که به نوعی با هم ترکیب می شوند و تجربه سفر را ارایه می دهند. این مقاله ارایه مدل مناسب گردشگری مبتنی بر حکمروایی خوب شهری به منظور ارتقای مجموعه گردشگری چیتگر بود.

روش شناسی: 

این پژوهش از نوع کاربردی بوده و در سال 1402 در مجموعه تفریحی چیتگر به انجام رسید. ابعاد و معیارهای موثر بر حکمروایی گردشگری با استفاده از بررسی پیشینه مطالعاتی تعیین و در قالب پرسش نامه به ارزیابی نهاده شد. روایی پرسش نامه تهیه شده، به روش دلفی تایید شد. تعداد نمونه ها براساس فرمول کوکران 310 نفر تعیین شد. پایایی پرسش نامه ها نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ تایید شد (81/0). مخاطبان پژوهش برای ورود به بخش میدانی و ارایه پرسش نامه، از میان افراد عادی و مراجعین مجتمع گردشگری چیتگر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از آزمون T تک نمونه و نرم افزار SPSS 26 تحلیل شد. مطلوبیت هر بعد با استفاده از سطح مطلوبیت آزمون بررسی و ارزیابی شد.

مدل حکمروایی توسعه گردشگری در مجموعه تفریحی چیتگر با توجه به 9 بعد مشارکت، شفافیت، قانون مداری، پاسخ گویی، عدالت، مسیولیت پذیری، نظارت، کارآیی و اثربخشی، تخصص گرایی قابل دستیابی است. میانگین ابعاد به ترتیب، مشارکت 5/2، شفافیت 3/2، قانون مداری 1/2، پاسخ گویی 6/2، عدالت 2/2، مسیولیت پذیری 7/2، نظارت 3/2، کارآیی و اثربخشی 5/2 و بعد تخصص گرایی 6/2 بود که همه ابعاد در سطح نامطلوبی قرار داشتند.

هر یک از ابعاد تحقق حکمروایی توسعه گردشگری دارای معیارهایی هستند که ارتقای هر یک از آنها در ارتقای سطح سایر ابعاد و نیز متعاقبا ارتقای سطح گردشگری مجموعه چیتگر حایز اهمیت است.