مدل مسیریابی خدمات تغذیه کننده های شبه همگانی با استفاده از خودروهای خودران در معابر شهری

اگر از خودروهای خودران در طرح خدمات تماس - سفر استفاده شود، محدودیت های مربوط به وجود راننده، مانند محدودیت زمانی رانندگی، از بین می روند. مسیله مسیریابی تماس - سفر مطالعه حاضر به دنبال ارایه برنامه ریزی مسیریابی ناوگانی از وسایل نقلیه خودران الکتریکی است، که به گروهی از درخواست های سفر خدمت رسانی می کنند. هدف از مسیله تعریف شده، بهینه سازی تعداد ناوگان برای خدمت رسانی، کمینه کردن هزینه های مسیرهای خودروها و ناراحتی مسافران است. مسیله حاضر علاوه بر محدودیت های راحتی سفر کاربران، با چالش هایی از جمله مدیریت باتری و انحراف مسیر خودرو ها به ایستگاه های شارژ نیز مواجه است. در پژوهش حاضر ابتدا یک مدل ریاضی چند هدفه مقید متناسب با مسیله مسیریابی مورد نظر بررسی می گردد، سپس یک روش حل دو مرحله ای مبتنی بر الگوریتم فرا ابتکاری ژنتیک ارایه می گردد. ساختار الگوریتم ژنتیک به گونه ای معرفی می گردد که تعیین تعداد ناوگان و تخصیص مسافران به خودروها را شامل شود. برای حل مسیله و تحلیل نتایج بدست آمده با روش حل پیشنهادی، نمونه داده های جدیدی، از طریق پردازش داده های خام شرکت اوبر در شهر سانفرانسیسکو آمریکا، ایجاد گردید. نتایج نشان می دهند که روش حل پیشنهادی قادر به بدست آوردن جواب های با کیفیت در زمانی قابل مقایسه با روش حل دقیق شاخه و برش مطالعه پیشین می باشد. همچنین نتایج حل مسیله برای نمونه داده های جدید نشان می دهد که همواره استفاده از حداقل تعداد ناوگان منجر به جواب های برتر و بهینه نمی شود. به علاوه نتایج حاکی از آن است که مقصد یکسان برخی مسافران در هنگام فعالیت خدمات تغذیه کننده، باعث افزایش میزان همسواری می گردد.