بررسی امکان انتقال ایمنی از طریق آغوز و تغییر ترکیبات آغوز در گوسفندان دنبهدار تحت تاثیر محدودیت خوراک در دوران قبل از زایمان

زمینه مطالعاتی: 

آغوز به ‎دلیل وجود مواد مغذی و عوامل ایمنی‎زا، در توانایی انتقال ایمنی به نوزاد نشخوارکنندگان حایز اهمیت می‎باشد.

به منظور بررسی تاثیر محدودیت خوراکی در دوره انتقال بر روند تغییر ترکیبات آغوز و همچنین برای ارزیابی امکان انتقال ایمنی از طریق آغوز با استفاده از دستگاه رفرکتومتر دیجیتال این آزمایش انجام شد.

از تعداد 20 راس میش آبستن (لری- بختیاری و ترکی- قشقایی) دنبه‎دار در دو گروه شاهد (10n=) و محدودیت خوراکی (10n =) استفاده شد. پس از سازگاری، در دوره پیش از زایش (5- تا 1-)حیوانات گروه شاهد با 100 درصد و گروه محدودیت در همین بازه طی هفته های اول تا پنجم مطالعه به ترتیب و به صورت هفتگی با 100، 50، 65، 80، و 100 درصد جیره پیشنهادی تغذیه شدند. بعد از زایمان نیز همین برنامه تغذیه‎ای تکرار گردید. نمونه خون میش‎ها به صورت هفتگی در طول دوره آزمایش و نمونه ‎های آغوز و خون بره‎ها در زمان های صفر (روز زایمان)، 1، 12، 24، 36، 48 و 72 ساعت پس از زایمان گرفته شد. درصد بریکس تمام نمونه ‏ها و همچنین ترکیبات اصلی آغوز اندازه ‎گیری شد. داد ه‎ها با استفاده از رویه Mixed Model نرم افزار SAS ارزیابی شدند.

محدودیت خوراکی موجب کاهش درصد بریکس خون میش‎ها نسبت به گروه شاهد شد(05/0>P). بین درصد بریکس خون بره‎ها تفاوت معنی داری در دو گروه مورد آزمایش مشاهده نشد (05/0<P). روند تغییر چربی آغوز در هر دو گروه بدون تغییر بود (05/0<P). درصد لاکتوز، پروتیین، مواد جامد بدون چربی و چگالی آغوز در ابتدای زایمان بالا ولی در هر دو گروه از ساعت 12 روند کاهشی را آغاز کرد (05/0>P).

نتیجه گیری کلی: 

روند تغییر ترکیبات آغوز و مقدار بریکس در گوسفندان دنبه‎دار با دیگر دام‏ها متفاوت بوده و به نظر می رسد دام‎ها در تلاش هستند که در حداقل زمان ممکن مواد مورد نیاز را از طریق آغوز به نوزادان خود انتقال دهند.