اثر سلول درمانی در مقایسه با داروی بلوکه کننده سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدسترون در بیماری مزمن کلیوی در مدل حیوانی گربه

پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی برای بهبود آسیب های کلیوی نویدبخش بوده، لذا در این پژوهش پتانسیل سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان گربه (fMSCs) در مقایسه با داروی تلمیزارتان در بیماری مزمن کلیوی بررسی شد.

در 35 گربه نژاد پرشین، مارکرهای سلول های بنیادی (CD44, CD90, CD105) با استفاده از Real time-PCR در fMSC دریک مطالعه بالینی مداخله ای از 1397 تا 1398 در کرمان، بررسی شد. متغیرهای مستقل سن، وزن و سابقه بیماری های کلیوی و متغیر وابسته وجود یا عدم وجود CKD بود. گروه اول، تزریق اتولوگ fMSCs، گروه دوم تلمیزارتان به عنوان مسدودکننده رنین-آنژیوتانسین (RAB) استفاده و نتایج با گربه های سالم و بدون درمان، با معاینه فیزیکی حیوانات، اندازه گیری میزان فیلتراسیون گلومرولی (Glomerular filtration rate, GFR)، نیتروژن اوره خون (Blood urea nitrogen, BUN)، کراتینین و اوره سرم، آلانین ترانس آمیناز (Alanine transaminase, ALT) و وزن مخصوص (Specific gravity, SG) ادرار برای روزهای 1، 30، 60، 90 و 120 مقایسه شد. بررسی داده ها با استفاده از SPSS software, version 20 (SPSS Inc., Chicago, IL, USA) و آنالیز دو طرفه ANOVA و آزمون توکی انجام و 05/0< P معنادار در نظر گرفته شد.

fMSCs باعث کاهش BUN، SCr، و اوره سرم و بهبود GFR و کاهش التهاب، نکروز و فیبروز در بافت کلیه و افزایش بقای سلول های کلیوی شد. همچنین fMSCs با تاثیر بر روی ژن های CD44، CD90، CD105، مارکرهای بنیادی را در سلول های کلیوی تنظیم کرده، به طوری که fMSCs بهتر از تلمیزارتان عمل کرد که فقط باعث کاهش فشار خون و پروتیینوری در گربه ها شد.

سلول های بنیادی مزانشیمی می توانند به عنوان یک کاندید بالقوه برای مطالعات بیشتر در بهبود عملکرد و کاهش آسیب کلیوی در بیماران CKD باشد.