طراحی مدل ساختاری فریب کاری تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی، بر اساس فراشناخت اخلاقی، هویت اخلاقی و خودکارآمدی اخلاقی

شیوع فریب کاری تحصیلی در مراکز و موسسات آموزشی، به ناکارآمدی و ناتوانی فارغ التحصیلان منجر می شود؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف طراحی مدل ساختاری فریب کاری تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی، بر اساس فراشناخت اخلاقی، هویت اخلاقی و خودکارآمدی اخلاقی انجام گرفت. روش پژوهش، همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. تعداد 350 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1401، جامعه ی آماری تحقیق را تشکیل دادند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، برای مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها، پرسش نامه های استاندارد فریب کاری تحصیلی (پارکز-لدوک، گوای و مولیگان، 2022)، فراشناخت اخلاقی (مک ماهون و گود، 2016)، هویت اخلاقی (بلک و رینولدز، 2016) و خودکارآمدی اخلاقی (هانا و آوولیو، 2010) به کار گرفته شدند. در تحلیل داده ها، از ضریب همبستگی پیرسون، بوت استراپ و سوبل، در بستر نرم افزارهای آماری spss و Amos نسخه ی 24 استفاده شد. نتایج نشان داد، اثر مستقیم خودکارآمدی اخلاقی (34/0-)، هویت اخلاقی (25/0-) و فراشناخت اخلاقی (29/0-) در برآورد فریب کاری تحصیلی دانشجویان معنی دار است. اثر غیرمستقیم هویت اخلاقی (97/1- =t-value) و فراشناخت اخلاقی (06/2- =t-value) با میانجی گری نقش واسطه ای خودکارآمدی اخلاقی بر فریب کاری تحصیلی دانشجویان معنی دار بود. با توجه به اثر واسطه ای خودکارآمدی اخلاقی در مدل فریب کاری تحصیلی، به نظر می رسد خودکارآمدی اخلاقی در افزایش اثرات فراشناخت اخلاقی و هویت اخلاقی در کاهش میزان فریب کاری تحصیلی موثر است.