مقایسه اثر MICT یا HIIT بر برخی از عوامل ساختاری قلب در دو نوع مدل حیوانی پیش دیابت و دیابت نوع دو
هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرین ورزشی و دو شدت متفاوت آن بر برخی از عوامل ساختاری قلب در موش های مبتلا به پیش دیابت و دیابت نوع دو است.
به این منظور 39 سر موش نر C57bl/6j به دو گروه رژیم غذایی پرچرب (HFD) و رژیم غذایی معمولی (ND) تقسیم شدند. پس از 20 هفته رژیم غذایی حاوی 60% چربی برای موش های گروه HFD و غذای معمولی برای موش های گروه ND، به 12 سر از موش های HFD، استرپتوزوتوسین (STZ) تزریق شد. سپس هر گروه به سه زیرگروه شاهد، تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تمرین تداومی متوسط (MICT) تقسیم شده و موش های گروه های تمرین ورزشی به مدت هشت هفته تمرین کردند. در پایان متغیرهای بافتی مورد نظر؛ شامل وزن قلب، چگالی عروقی، فیبروز، استیاتوز و تحلیل رفتگی در بافت قلب موش ها بررسی شد. از تحلیل واریانس یک طرفه و فراوانی درصدی برای بررسی و گزارش نتایج استفاده شد.
رژیم غذایی پرچرب موجد کاهش چگالی عروقی (30%) و تحلیل بافتی، و تزریق STZ باعث کاهش چگالی عروقی (33%)، بروز فیبروز و استیاتوز میوکارد شد. هر دو تمرین ورزشی با بهبود علایم، شامل وزن قلب، فیبروز، استیاتوز و تحلیل رفتن بافت همراه بود. در مورد قند خون، فیبروز، استیاتوز و تغییرات دژنراتیو بافت قلب ، MICT تاثیر قوی تری نسبت به HIIT ایجاد کرد.
بر اساس نتایج این مطالعه، HFD، با یا بدون STZ، با بروز تغییرات آسیب شناختی بافت قلب همراه است و MICT می تواند اثرات قوی تری نسبت به HIIT در کاهش این تغییرات ایجاد کند.
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.