مقایسه و نقد فرمول لذت سنج جرمی بنتام (17481832م) و اپیکور (341270ق.م)

از مکاتب مشهور لذت گرایی، لذت‏گرایی شخصی محدود و فایده گرایی است. مکتب فایده گرایی شکل تکامل یافته و پیشرفته مکتب اپیکوریان است. در هر دو مکتب لذت و ارتقاء آن اهمیت دارد. موسسان این مکاتب، اپیکور (Epecurus) و جرمی بنتام (Jeremy Bentham) می باشند. این دو تن، در مباحث لذت گرایی، لذات را سنجش کرده و معیارهایی را مشخص کرده اند که به فرمول لذت سنج معروف شده است. در این نوشتار، آراء اپیکور و بنتام؛ تبیین، بررسی، مقایسه، و نقد شده است. گرچه در کتاب های مربوط به فلسفه اخلاق نظریات مربوط به لذت گرایی، و همچنین فرمول لذت سنج بررسی شده است اما تاکنون نوشته ای که به طور اختصاصی به مقایسه و نقد سنجش لذات از دیدگاه دو شخصیت مذکور بپردازد، نگاشته نشده است. در این مقاله، به مناسبت آراء آریستیپوس (Aristippus / 435350ق.م) و جان استوارت میل (18061873م / John Stuart Mill) نیز بررسی شده است. شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و از روش تبیینی تحلیلی نقلی، اطلاعات پردازش شده است. تمامی ارجاعات و استنادات به روش درون متنی / APA می باشد. مباحث مطرح در مقاله حاضر در ضمن پنج بخش ذکر می شود: 1. سنجش لذات از منظر فلاسفه؛ 2. تبیین و بررسی فرمول لذت سنج اپیکور؛ 3. تبیین و بررسی فرمول لذت سنج جرمی بنتام؛ 4. مقایسه و سنجش فرمول لذت سنج اپیکور و جرمی بنتام؛ 5. نقد فرمول لذت سنج اپیکور و جرمی بنتام.