تبیین روابط بین فرآیندهای مدیریت دانش و عملکرد سازمانی از طریق متغیر میانجی یادگیری سازمانی (موردمطالعه: کارکنان یک دانشگاه نظامی)

عملکرد سازمانی هسته اصلی همه فعالیت ها در سازمان است چراکه بقای سازمان را تعیین و بازتابی از روشی است که سازمان از منابع ملموس و ناملموس خود برای دستیابی به اهداف خود بهره برداری می کند. از طرف دیگر، مدیریت دانش تفاوت قابل توجهی درنتیجه شرکت ها ایجاد می کند و می تواند به عنوان یک ابزار رقابتی حیاتی باشد که به طور قابل ملاحظه ای سازگاری، بقا و بهبود عملکرد سازمان را حمایت و تقویت کند. بر این اساس، هدف محوری پژوهش حاضر بررسی روابط بین متغیرهای مدیریت دانش، یادگیری سازمانی و عملکرد سازمانی در یک دانشگاه نظامی است. داده های موردنیاز بر اساس مدل تحقیق از طریق پرسشنامه توزیع شده بین کارکنان این دانشگاه، جمع آوری و برای بررسی رابطه ی بین متغیر ها و آزمون فرضیات، از رگرسیون چند متغیره و مدل معادلات ساختاری (تحلیل مسیر) استفاده شده است. یافته ها حاکی از این بوده است که در سطح اطمینان 95 درصد بین مدیریت دانش با یادگیری سازمانی و عملکرد سازمانی رابطه معنادار و مثبت وجود دارد. نتایج نشان داد که متغیر یادگیری سازمانی بر عملکرد سازمانی رابطه معنادار و مثبت دارد. علاوه بر این، متغیر یادگیری سازمانی در رابطه بین مدیریت دانش و عملکرد سازمانی نقش میانجی ایفا می کند.