انگشت نگاری رسوب با استفاده از رویکرد کاهش عدم قطعیت و پالایش چندمرحله ای ردیاب ها در حوزه آبخیز ایده لو در استان زنجان

در مطالعات اولیه منشایابی رسوبات، بهینه سازی ترکیب ردیاب های انگشت نگار مورد توجه قرار نگرفته است. به همین دلیل ترکیب های انگشت نگاری متفاوت، منجر به تخمین هایی متفاوت از سهم منابع مختلف در تولید رسوب در یک منطقه مورد مطالعه خواهد شد. بر همین اساس در این پژوهش با استفاده از رویکرد پالایش چندمرحله ای ردیاب ها و کاهش عدم قطعیت به تعیین ترکیب بهینه انگشت نگار در حوزه آبخیز ایده لو در استان زنجان پرداخته شد. از این رو پایداری غلظت ردیاب ها و توانایی آن ها در تفکیک منابع با استفاده از نسبت های تغییرپذیری، آزمون پایداری و آزمون دامنه بررسی و در نهایت ترکیب انگشت نگار پایدار به عنوان ترکیب بهینه مشخص شد به طوری که متفاوت با ترکیب انگشت نگار حاصل از روش های مرسوم قبلی در مطالعه مشابه در حوزه ی آبخیز ایده لو بود. هم چنین سهم نسبی منابع سنگ شناسی در تولید رسوب با استفاده از رویکرد پالایش چندمرحله ای ردیاب ها، 49، 32 و 19 درصد به ترتیب برای واحدهای سنگ شناسی رسوبات رودخانه ای جوان، مارن و تراس های آبرفتی قدیم بود که این نتایج متفاوت با نتایج حاصل از مطالعه مشابه به روش مرسوم قبلی به ترتیب با مقادیر مقادیر 11، 85 و 4 درصد بود. به طور کلی عدم مطابقت نتایج استفاده از دو رویکرد، نشان از اهمیت کاربرد رویکرد کاهش عدم قطعیت در انگشت نگاری رسوب دارد.