نقش تجدید ارزیابی دارایی های ثابت در اصلاح ساختار مالی، افزایش ظرفیت بدهی و نقدینگی شرکت ها

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه تجدید ارزیابی دارایی های ثابت با اصلاح ساختار مالی شرکت های پذیرفته ‍شده در بازار سرمایه ایران (اعم از بورس و فرابورس) است. از آن جا که افزایش ظرفیت بدهی و بهبود نقدینگی واحدهای تجاری نیز می تواند کمک شایانی به اصلاح ساختار مالی واحدهای تجاری کند، رابطه تجدید ارزیابی دارایی های ثابت با این دو متغیر نیز بررسی شد. در این راستا ابتدا کلیه شرکت های یادشده که طی بازه زمانی ده ساله 1390 الی 1399 نسبت به تجدید ارزیابی دارایی های ثابت اقدام کرده بودند، شناسایی و سپس تاثیر تجدید ارزیابی بر ساختار مالی آنها و نیز ظرفیت بدهی و نقدینگی با استفاده از روش حداقل مربعات تعمیم یافته بررسی شد و متغیرهای اندازه شرکت، فرصت رشد و سودآوری نیز به عنوان متغیرهای کنترل در مدل ساختار مالی در نظر گرفته شدند. نتایج پژوهش نشان می دهد بین تجدید ارزیابی دارایی های ثابت و اصلاح ساختار مالی، افزایش ظرفیت بدهی و افزایش نقدینگی، رابطه معناداری وجود دارد. این نتایج هم راستای با هدف قانون گذار به ویژه ماده 14 قانون حداکثر استفاده از توان تولیدی و خدماتی کشور و حمایت از کالای ایرانی مصوب 15/02/1398 مبنی بر تشویق شرکت ها به تجدید ارزیابی دارایی های ثابت و افزایش سرمایه از این محل به منظور اصلاح ساختار مالی آنها است.