شیوع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی عوامل باکتریایی جدا شده از عفونت های مجاری ادراری بیماران سرپایی مراجعه کننده به آزمایشگاه رفرانس شهر کاشان در سال 1400
مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به عوامل باکتریایی ایجاد کننده عفونت های مجاری ادراری (UTI)، با گذشت زمان و در هر منطقه جغرافیایی می تواند الگوی متفاوتی داشته باشد. در این مطالعه شیوع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی عوامل باکتریال جدا شده از کشت ادراری بیماران سرپایی مراجعه کننده به آزمایشگاه رفرانس کاشان در سال 1400 ارزیابی شد.
این مطالعه مقطعی به صورت سرشماری روی 7365 نمونه کشت ادراری مراجعین به آزمایشگاه رفرانس کاشان در بازه زمانی ابتدای فروردین ماه تا انتهای اسفند ماه سال 1400 انجام شد. پس از اخذ نمونه ادراری به روش Mid-stream و تحت شرایط استریل در محیط کشت مک کانکی آگار، بلاد آگار و محیط های انتخابی باکتری کشت داده شد. در نهایت پس از مشخص شدن نوع ارگانیسم، تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی با استفاده از روش انتشار از دیسک بر روی محیط آگار مولر هینتون و مطابق دستورالعمل های کمیته ملی معیارهای بالینی آزمایشگاهی (CLSI 2020) انجام گرفت.
از 7365 مراجعه کننده دارای کشت ادرار، نتیجه کشت 401 نفر (4/5%) مثبت گزارش شد که 88/8% از آنها زن بودند. از میان ارگانیسم های رشد یافته، اشرشیاکلی با 251 مورد (62/5%) و کلبسیلا 99 مورد (24/6%) بیشترین فراوانی را داشتند. اشرشیاکلی بیشترین مقاومت را با 54/7% به سفازولین و سپس با 51% و 41% نسبت به کوتریموکسازول و سیپروفلوکساسین داشت. کمترین مقاومت آن با 4/4% به ایمی پنم و نیتروفورانتویین گزارش شد. در کلبسیلا، بیشترین مقاومت نسبت به سفازولین با 3/58% و کوتریموکسازول با 41/4% و کمترین مقاومت به ایمی پنم با 7/1% گزارش شد. در مجموع، بدون در نظر گرفتن نوع باکتری، باکتری های گرم مثبت بیشترین مقاومت را با 4/71% به کلیندامایسین و 57/9% به کوتریموکسازول، و کمترین مقاومت را با 14/7% به جنتامایسین و 17/5% به نیتروفورانتویین داشتند.
شایع ترین عوامل UTI، اشرشیاکلی و کلبسیلا بودند و مقاومت های آنتی بیوتیکی گزارش شده برای آنها به هم شبیه بود، لذا به نظر بتوان بر اساس آن، اقدام به درمان تجربی آنتی بیوتیکی، قبل از آماده شدن نتیجه کشت نمود.