تحلیل عدم قطعیت ناشی از طول دوره آماری و مقیاس زمانی در برآورد شاخص بارش استاندارد شده با استفاده از روش بازنمونه گیری بوت استرپ

SPI به طور گسترده در پایش خشکسالی مورد استفاده قرار می گیرد، در محاسبه ی این شاخص طول دوره ی آماری و مقیاس زمانی مورد بررسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در تحقیق حاضر، عدم قطعیت برآورد SPI در انتخاب طول دوره آماری و مقیاس زمانی با استفاده از بارش ماهانه براساس تابع توزیع گاما در ایستگاه سینوپتیک بندرعباس در دو طول دوره ی 31 و 64 ساله بررسی گردید. لذا مقادیر بارش برای مقیاس های زمانی 6، 12، 24 و 48 ماهه در دو دوره ی معرفی شده محاسبه و سپس با استفاده از روش بوت استرپ به ازای هر واقعه بارش در هر مقیاس زمانی، 1000 داده تصادفی تولید و فاصله اطمینان SPI در حدود اطمینان 95درصد محاسبه گردید. اندازه ی فاصله اطمینان بعنوان عدم قطعیت مورد نظر قرار گرفت و میزان خطا بین مقادیر برآورد شده و مشاهده ای محاسبه گردید. در بررسی عدم قطعیت ناشی از مقیاس زمانی و طول دوره زمانی، نتایج نشان داد افزایش مقیاس زمانی سبب افزایش میزان عدم قطعیت و افزایش خطا می گردد بطوریکه متوسط عدم قطعیت در مقیاس 3 تا 48 ماهه در دوره ی کوتاه مدت 31ساله از 63/0 به 97/1 و میزان خطا از 11/0 به 45/0 افزایش یافت در حالیکه در دوره ی 66 ساله میزان عدم قطعیت در مقیاس 6 تا 48 ماهه از 41/0 به 21/1 و میزان خطا از 05/0 به 21/0 افزایش یافت. بطورکلی نتایج نشان می دهد، در مقیاس های زمانی یکسان در دوره های کوتاه مدت نسبت به بلند مدت میزان خطا و عدم قطعیت افزایش می یابد. با توجه به قضاوت احتمالی نادرست درجه خشکسالی در دوره های کوتاه مدت، نتایج حاصل از عدم قطعیت نمونه گیری می تواند برای کاهش خسارات احتمالی ناشی از آن و تهیه استراتژی های کاهش اثرات خشکسالی مورد توجه قرار گیرد.