تاثیر ویژگی های مثبت شخصیتی بر خود رهبری معلمان تربیت بدنی با نقش تعدیلگر شخصیت فعال

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ویژگی های مثبت شخصیتی بر خود رهبری معلمان تربیت بدنی شهرستان ساری با نقش تعدیل گر شخصیت فعال بود.

روش شناسی: 

روش پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها توصیفی-پیمایشی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه معلمان تربیت بدنی مدارس دولتی شهرستان ساری در سال تحصیلی 1401-1402 بودند (202 نفر). مقدار 138 نمونه توسط نرم افزار جی پاور به عنوان حداقل حجم نمونه برای انجام پژوهش در نظر گرفته شد. روش نمونه گیری، در دسترس بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های شخصیت فعال بیل و همکاران (2019)، خودرهبری کاستلانو و همکاران (2021)، امیدواری اسنایدر و همکاران (1996) و خوش بینی شایر و کارور (1985) بود. پایایی پرسشنامه ها با آلفای کرونباخ بررسی و تایید شد. روایی پرسشنامه ها با نظرات 10 نفر از اساتید مدیریت ورزشی و دبیران تربیت بدنی مورد تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها به روش مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار پی ال اس انجام شد.

نتایج نشان داد، امیدواری بر خود رهبری معلمان تربیت بدنی تاثیر مثبت و معناداری داشت. خوش بینی بر خود رهبری معلمان تربیت بدنی تاثیر معناداری نداشت. شخصیت فعال نقش تعدیل گر در رابطه بین امیدواری با خود رهبری معلمان تربیت بدنی داشت؛ همچنین شخصیت فعال نقش تعدیل گر در رابطه بین خوش بینی با خودرهبری معلمان تربیت بدنی نداشت.

بنابراین می توان اظهار کرد که امیدواری موجب افزایش خود رهبری معلمان تربیت بدنی می شود؛ اما خوش بینی تاثیری بر افزایش یا کاهش خودرهبری معلمان ندارد؛ همچنین امیدواری و خوش بینی با نقش تعدیل گری شخصیت فعال موجب افزایش خودرهبری معلمان شدند؛ بنابراین توجه به ایجاد و افزایش امیدواری به عنوان یکی از ویژگی های شخصیتی در معلمان تربیت بدنی می تواند منجر به خودرهبری آنها در فعالیت های آموزشی و تربیتی مدرسه شود.