تحلیل روند دید افقی در استان خوزستان بین سال های 2020-1998

دید افقی به حداکثر فاصله افقی گفته می شود که شخص با چشم غیرمسلح می تواند عوارض موجود در سطح زمین را به صورت واضح تشخیص دهد. قرار گرفتن استان خوزستان در منتهی الیه حوضه جریان بادهای گردوغبارز ای معروف به باد شمال که ریزگردهای بیابان های سوریه و عراق را به جنوب غرب ایران منتشر می کنند باعث کاهش مکرر دید افقی در این منطقه می شوند. این پژوهش بر آن است تا با استفاده از داده های دید افقی و مقادیر میانگین عمق اپتیکی آیروسل(AOD) به مطالعه روند تغییرات دید افقی بپردازد. داده های به کاررفته در تحقیق حاضر، شامل داده های روزانه دید افقی ایستگاه های سینوپتیک استان خوزستان در بازه زمانی 1998 تا 2020 و داده های AOD در بازه زمانی 2000 تا 2020 می باشد. برای تجزیه وتحلیل داده های دید افقی از روش آماری ردیت استفاده گردید. افق دید در ایستگاه های موردمطالعه در پنج دسته گروه بندی شد و فراوانی هر دسته مشخص گردید و مقدار ریدیت برای هر دسته محاسبه شد. سپس نمودارها و نقشه های مربوطه ترسیم گردید. باتوجه به نمودارهای ریدیت و عمق اپتیکی آیروسل تمام ایستگاه ها به غیر از ایستگاه مسجد سلیمان از کاهش روند دید افقی برخوردار هستند.