بحران ناشی از اندوه زیست محیطی: مقابله با روان زخم زیست محیطی و احساس آخرالزمانی در رمان آزادی اثر جاناتان فرنزن

 امروزه نقش محیط زیست در ادبیات انکارناپذیر است. با وجود بحران های زیست محیطی اخیر، پردازش معضلات زیست محیطی در ادبیات ضروری می باشد. این مقاله بر رابطه بین محیط زیست و روان زخم مبتنی است و با محوریت احساس آخرالزمانی، به بررسی رمان آزادی جاناتان فرنزن (1959) می پردازد. فرنزن، درآزادی، با نگاهی موشکافانه به طبیعت، نقش به سزایی در مطالعات محیط زیستی ایفا می کند. وی آزادی را به گونه ای تصویرسازی می کند که گامی موثر در بیداری انسان ها برای نجات طبیعت به شمار می آید. خوانش این مقاله میان رشته ای، بر اساس ترکیب نقد بوم گرا، روان زخم و احساس آخرالزمانی است. برای تحقق این امر، مفهوم آخرالزمان زیست محیطی لارنس بیویل استفاده شده است. از منظر بیویل آخرالزمان زیست محیطی یگانه استعاره قدرتمند و استادانه قرن حاضر است؛ زیرا اکثر مردم هنوز این واقعیت را که محیط زیست در معرض نابودی کامل است ، قبول ندارند و به جدیت این بحران واقف نیستند. انعکاس اندوه زیست محیطی دررمان آزادی نشان می دهد که فرنزن در صدد است تا با تغییر نگرش به محیط زیست، در بهبود اوضاع طبیعت گامی موثر بردارد. یگانگی فزنزن با طبیعت جلوه گر بازتاب مسایل زیست محیطی در آزادی است. هدف وی، کمک به بیداری جهانی انسان ها و ترغیب آنان برای یاری رسانی به موجوداتی است که خود قادر به نجات خویش نیستند.