«واکاوی منزلت حضرت هارون (علیه السلام) نسبت به حضرت موسی (علیه السلام) از دیدگاه شریعت یهود، در راستای فهم حدیث منزلت»

یکی از موضوعاتی که در جهان اسلام، همواره مورد اختلاف بوده است، جایگاه امیرالمومنین علیه السلام و خاندان رسول اکرم صلی الله علیه و آله در شریعت اسلام است. در این میان، حدیث منزلت یکی از موارد راهگشا است، که البته میزان دلالت آن، از حیث اقل و اکثر، با اختلاف نظر مواجه گردیده است. حداقل دلالت آن، جانشینی امیرالمومنین علیه السلام برای رسول اکرم صلی الله علیه و آله در مدت عدم حضور ایشان در مدینه به دلیل همراهی سپاهیان در جنگ تبوک است و حداکثر دلالت آن، نصب امیرالمومنین علیه السلام در بالاترین جایگاه شرعی پس از نبوت و انحصار این جایگاه به شایستگان از نسل ایشان است. آنچه می تواند مویدی بر برداشت حداکثری از حدیث منزلت باشد، انطباق جایگاه امیرالمومنین علیه السلام در اسلام، بر جایگاه هارون در شریعت یهود است. هدف از این پژوهش، شناسایی مناصب شرعی هارون از دیدگاه متون مقدس یهود و بکارگیری آن به عنوان قرینه بر فهم دلالت حدیث منزلت است. نتایج این پژوهش کتابخانه ای، حاکی از انحصار مهم ترین منصب دینی یهود، پس از نبوت، یعنی منصب «کهانت اعظم» در هارون و نسل او است. این منصب شامل اختیارات و وظایفی مشابه منصب امامت در شیعه است. قراینی مانند صدور حدیث منزلت در شرایطی غیر از جنگ تبوک، وجود رابطه بین نسب و منصب در اسلام و موارد دیگر، دلالت حداکثری حدیث منزلت را تقویت می کند.