بررسی فرایندهای تضعیف در گویش سیستانی با رویکرد بهینگی

هدف پژوهش پیش رو توصیف و تحلیل برخی از فرایندهای واجی تضعیف با رویکرد بهینگی در گویش سیستانی است. روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی‎- تحلیلی است. به این منظور، ده گویشور مرد، مسن، کم ‎سواد و روستایی به صورت تصادفی انتخاب شدند و داده‎ های زبانی با استفاده از ضبط گفتار آزاد و مصاحبه و منابع کتابخانه‎ ای موجود جمع آوری شد. سپس، داده های مورد نظر، از جمله های ضبط شده استخراج و براساس الفبای دستگاه آوایی بین‎ المللی آوانگاری شدند و فرایندهای واجی تضعیف در گویش سیستانی طبقه ‎بندی گردیدند. در گام بعدی، محدودیت های به کاررفته در پیکره زبانی براساس واج شناسی بهینگی استخراج شدند. در نهایت، محدودیت‎ های استخراج ‎شده از هر فرایند واجی در جداول مخصوص نظریه بهینگی توصیف و تحلیل شدند. براساس تحلیل ‎های انجام شده می‎ توان نتیجه گرفت که فرایند واجی تضعیف در گویش سیستانی در چارچوب نظریه بهینگی قابل تحلیل و تبیین است و این که بیشترین محدودیت ‎های پایایی که در این گویش نقض می شود، محدودیت ضد حذف (MAX) و محدودیت همانندی، مختصه ‎های جایگاه و شیوه تولید IDENT(place & manner) هستند. همین‎ طور وجود خوشه همخوانی و وجود پایانه در این گویش، ساخت نشاندار تولید می‎ کند.