تاثیر روابط محمد قزوینی با ایران شناسان خارجی در گسترش دانش ایران شناسی

گسترش ارتباط میان ایران و اروپا از اواخر دوره قاجار و به ویژه پس از انقلاب مشروطه، سبب توجه و حتی علاقه ی اروپاییان  به ایران شد و در پی آن افزایش رفت و آمدها به ایران  بیشتر شد. یکی از پیامدهای این جریان، گسترش  مطالعات ایرانشناسی درغرب و نگارش آثار علمی و مهم در این زمینه بود. آثاری که ایرانیان علاقه مند را به تکاپوهای بیشترواداشت تا  تحقیقاتی بسیار کم سابقه ای را درباره ایران و مطالعات ایرانشناسی  انجام دهند . محمد قزوینی یکی از مهم ترین این علاقه مندان است که نقش و سهمی تعیین کننده  در تحول دانش ایران شناسی در ایران و غرب دارد. سفرطولانی و پر مشقت او به  غرب ، علاوه بر در نشان دادن فرهنگ و تمدن ایرانی به اروپاییان تاثیری دو سویه هم بر شخصیت های ایران شناس غربی و هم بر نوع نگرش خودش داشته است. بنابراین می توان او را  سرآغاز یک تحول در مطالعات ایرانشناسی در غرب دانست.  از این رو این پژوهش بر آن است که گذشته از بیان اهمیت محمد قزوینی در این جریان، به ارتباط او با مهم ترین ایران شناسان آن زمان و تاثیرپذیری وی از آثار و شیوه های نوین علمی و پژوهشی و انتقال آن به ایران بپردازد