تشخیص فساد در رب گوجه فرنگی توسط باکتری باسیلوس سوبتیلیس، قارچ پنیسیلیوم و قارچ آسپرژیلوس به کمک بینی الکترونیکی

حفظ کیفیت رب گوجه فرنگی برای صنعت فرآوری بسیار مهم است. باکتری ها، سموم قارچی و کپک ها عواملی هستند که می توانند موجب آلودگی و فساد مواد غذایی شوند. هدف از این پژوهش بررسی عملکرد بینی الکترونیکی در تشخیص فساد در رب گوجه فرنگی و همچنین بررسی تغییرات برخی از خواص فیزیکوشیمیایی مهم در اثر فساد در رب گوجه فرنگی بود. به منظور ایجاد فساد در رب گوجه فرنگی از باکتری باسیلوس سوبتیلیس و قارچ های پنیسیلیوم و آسپرژیلوس استفاده گردید. نمونه برداری برای نمونه آلوده به باکتری در بازه های زمانی 4 ساعته و به مدت 24 ساعت و برای نمونه های آلوده به قارچ به صورت روزانه و در طول یک هفته به طول انجامید. تفکیک درجه دوم (QDA)، شبکه عصبی مصنوعی (ANN) و بردار پشتیبان رگرسیون (SVR) روش هایی بودند که برای رسیدن به این هدف مورد استفاده قرار گرفتند. روش QDA عملکرد خوبی در طبقه بندی باکتری و قارچ از خود نشان داد و توانست رشد باکتری و فساد رب گوجه فرنگی را در 6 زمان نمونه برداری با دقت 100 درصدی تشخیص دهد. دقت طبقه بندی به کمک شبکه عصبی برای باکتری بر اساس زمان نمونه برداری 86.7 درصد و برای نمونه های آلوده به قارچ بر اساس نوع قارچ 90 درصد به دست آمد. بهترین پیش بینی خواص فیزیکوشیمیایی نمونه آلوده به باکتری و قارچ توسط مدل ANN به ترتیب متعلق به خواص درصد وزنی رسوب و اسیدیته و در مدل SVR به ترتیب متعلق به خواص pH و اسیدیته بود.