مستندات کیفر شخص متنبی (پیامبرنما) در ترازوی آموزه های قرآنی

مشهور فقیهان امامی، مجازات فردی که مدعی دروغین پیامبری است را سلب حیات دانسته و ریختن خون وی را بدون منوط بودن به اذن حاکم، برای همه افراد تجویز کرده اند. این در حالی است که مطابق آموزه های استوار قرآنی و مستفاد از شمار کثیری از آیات وحیانی، اصل اولیه در باب جان انسانها، عصمت خون تمامی آدمیان است که هرگونه تخطی از چنین اصلی، به دلیل معتبر نیازمند است. مقاله حاضر با عنایت به اهمیت مسیله، با اصل قرار دادن آموزه قرآنی مزبور، به سراغ مستندات موجود در مسیله رفته و چنان دیدگاهی را برنتابیده است. نگارنده معتقد است ادله ارایه شده کافی برای اثبات مدعا نبوده و پذیرش نظریه مهدورالدم بودن متنبی، خلاف احتیاط لازم در مسیله است. همچنین به نظر می رسد مجازات چنین فردی را نمی توان تابعی از از آیه 33 سوره مایده دانسته و در پرتو افساد فی الارض تحلیل نمود؛ زیرا جرم انگاری مستقل افساد فی الارض از محاربه، امری نیست که بتوان از آیه مزبور برداشت نموده و به تقویت آن پرداخت. لذا شایسته است مجازات چنین فردی در پرتو قواعد و ادله تعزیرات شرعی تحلیل شده و حاکم شرع با درنظر گرفتن شرایط، کیفر مناسبی برای وی در نظر گیرد.