مقایسه مشکلات رفتاری کودکان با و بدون آسیب بینایی سن 3 تا 6 سال

مشکلات رفتاری ازجمله اختلالات شایع، ناتوان کننده و افراطی دوران کودکی هستند که برای کودک و خانواده مشکلات زیادی را ایجاد می کند هدف پژوهش حاضر مقایسه میزان مشکلات رفتاری کودکان با و بدون آسیب بینایی سن 3 تا 6 سال بود.

روش پژوهش:

 روش پژوهش توصیفی و از نوع علی - مقایسه ای می باشد. نمونه پژوهش حاضر شامل 200 کودک دوره پیش دبستانی (در سنین 3-6) سال بود که از هر گروه 100 نفر (گروه کودکان با آسیب بینایی 100 نفر، گروه کودکان عادی هم 100 نفر) به روش نمونه گیری هدفمند و همتاسازی مبتنی بر جنسیت در هر رده سنی (70 پسر و 30 دختر)، از میان کلیه کودکان دوره پیش دبستانی که به مراکز توان بخشی و پیش دبستانی ناحیه 1 شهر تهران مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. برای سنجش مشکلات رفتاری از مقیاس رفتار پیش دبستانی و کودکستان (PKBS) مرل (1994) استفاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از روش آماری تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفت.

نتایج آزمون تی نمونه های مستقل برای دو گروه کودکان با آسیب بینایی و کودکان عادی بیانگر آن بود که تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد (05/0>P). بدین صورت که کودکان با آسیب بینایی نسبت به کودکان عادی مشکلات رفتاری بیشتری دارند.

یافته های آماری و تبیین یافته ها نشان می دهد که بین کودکان پیش دبستانی با و بدون آسیب بینایی ازنظر مشکلات رفتاری تفاوت معناداری وجود دارد که این تفاوت می تواند ناشی از عدم مهارت های کافی در سازگاری کودکان با آسیب بینایی، فقدان نشانه های دیداری در این کودکان، خشم، عصبانیت و پرخاشگری به دنبال عدم پذیرش، انزوای اجتماعی کودکان با آسیب بینایی، سبک های فرزند پروری والدین دارای کودکان با آسیب بینایی که رفتار کودک را تحت تاثیر قرار می دهند، نوع نگرش والدین و عواطف منفی والدین، استرس والدینی، سبک والدگری کنترل کننده والدین دارای کودک با آسیب بینایی باشد که همگی باعث تشدید مشکلات رفتاری در کودکان با آسیب بینایی می شود.