مقایسه اثربخشی دو روش آموزش تنظیم هیجانی و بازآموزی اسنادی بر بهبود نشانه های اهمالکاری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آجا

اهمالکاری بر عملکرد تحصیلی دانشجویان بسیار تاثیرگذار است و عدم پیشگیری از آن خسارات جبران ناپذیری تحمیل می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله بازآموزی اسنادی و تنظیم هیجانی بر بهبود نشانه های اهمالکاری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آجا انجام شد.

این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی همراه با مراحل پیش آزمون و پس آزمون بود. از بین دانشجویان مشغول به تحصیل در نیمسال اول تحصیلی 1402-1401 با روش نمونه گیری در دسترس 30 دانشجو که با توجه به پرسشنامه SCL90 از سلامت روانی برخوردار بودند و در عین حال بالاترین نمره را در پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم کسب کردند به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی قرار گرفتند. آموزش های بازآموزی اسنادی در طی 7 جلسه و تنظیم هیجانی طی 8 جلسه یک ساعته به اعضای دو گروه آزمایشی ارایه گردید. از مقیاس اهمالکاری در مراحل پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 

با کنترل اثرات پیش آزمون، دو روش مداخله بر بهبود نشانه های اهمالکاری تاثیرگذار بود و نتایج حاصل از آزمون تعقیبی نشان می دهد که روش بازآموزی اسنادی در بهبود علایم اهمالکاری نسبت به روش تنظیم هیجانی اثربخش تر است. 

استفاده از نتایج پژوهش حاضر در طراحی برنامه های آموزشی پیشگیرانه و بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان موثر است.