تست های تشخیصی جدید بیماری های قلبی عروقی

 بیماری قلبی عروقی (CVD) یکی از علل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان است و شیوع آن نسبت به دهه های گذشته به دلیل پیری جمعیت جهان همچنان در حال افزایش است. هر ساله موارد بیمارستانی CVD که یک نگرانی حیاتی بهداشتی در کشورهایی با درآمد پایین و متوسط است، افزایش می یابد. پیشگیری اولیه از CVD در درجه اول به توانایی شناسایی افراد در معرض خطر، قبل از ایجاد رویدادهای آشکار بستگی دارد. این امر نیاز به طبقه بندی دقیق ریسک را برجسته می کند. ارزیابی ریسک برای شناسایی افراد در معرض خطر که نیاز به توجه فوری دارند و همچنین به منظور هدایت شدت درمان پزشکی برای کاهش خطر بعدی CVD بسیار مهم است. مجموعه رو به رشدی از تحقیقات بالینی با هدف شناسایی این افراد با جستجوی مولکول های زیستی وجود دارد. پیشرفت های مرتبط با CVD در 30 سال گذشته و همچنین پیشرفت های علمی در تحقیقات نشانگرهای زیستی منجر به ایجاد روش های غربالگری حساس تر، تاکید بیشتر بر تشخیص، تشخیص زود هنگام این بیماری ها، درمان های بهبود یافته و نتایج بالینی مطلوب تر در جامعه شده است.

نتایج و بحث: 

تعداد زیادی از نشانگرهای زیستی جدید برای پیش بینی حوادث قلبی عروقی شناسایی شده اند که این نشانگرها نقش مهمی در تعریف، پیش بینی و تصمیم گیری در مورد مدیریت حوادث قلبی عروقی دارند. این بررسی کاربردهای بالینی بیومارکرهای کلاسیک و جدید مانند تروپونین قلبی (cTn)، تروپونین با حساسیت بالا (cTn-hs)، گالکتین-3 (Gal3)، منبع تومورزایی 2 (ST2)، پپتید ناتریورتیک نوع B و C (BNP و CNP)، فاکتور تمایز رشد 15 (GDF-15)، میلوپراکسیداز (MPO)، پروتیین اتصال دهنده به اسید چرب نوع قلبی (H-FABP)، پروتیین واکنشی C با حساسیت بالا (hsCRP)، فسفولیپاز A2 مرتبط با لیپوپروتیین (Lp-PLA2)، میکرو RNA ها (miRNAs) و غیره را مورد بحث قرار داده است.