بررسی مهاجرت کلی پلی اتیلن ترفتالات و فلزات سنگین در محلول مدل نوشیدنی مالت گازدار طی زمان نگهداری

پلاستی سایزرهای موجود در ماده بسته بندی پلاستیکی، از جمله استرهای ترفتالات، بالقوه طی نگهداری به ماده غذایی مهاجرت می کنند و مشکلاتی را در ایمنی و کیفیت حسی مواد غذایی به وجود می آورند. در این تحقیق، میزان مهاجرت کلی پلی اتیلن ترفتالات از بطری PET به درون نوشیدنی مالت گازدار در دماهای 5، 20 و 40 درجه سلسیوس طی 30 روز نگهداری در ماده شبیه ساز غذایی اسیدی (اسید استیک 3 درصد) بررسی گردید. میزان مهاجرت کلی در روزهای 10، 20 و 30 ارزیابی شد. داده های تجربی با معادله آرنیوس برازش  و انرژی فعال سازی در دماهای 5، 20 و 40 درجه سلسیوس بررسی گردید. نتایج بررسی ها نشان داد که روند مهاجرت با گذشت زمان و افزایش دما افزایش می یابد. تغییر دمای نگهداری از 5 به 15 و بعد از آن افزایش دما به 40 درجه سلسیوس تاثیر زیادی در افزایش ضریب نفوذ جزء مهاجرت کننده دارد. میزان مهاجرت در دمای 5 درجه سلسیوس بسیار کم و برابر 1.50 میلی گرم بر دسی متر مربع طی نگهداری در دمای 25، 40 درجه سلسیوس و میزان انتشار اجزای مهاجرت کننده به ترتیب 2.66 و 4 میلی گرم بر دسی متر مربع گزارش شد (p<0.05). داده های به دست آمده از نتایج تجربی با نتایج معادله آرنیوس برازش مناسبی داشت و این مدل وابستگی ضریب نفوذ با دما را به طور مناسبی توضیح داد. افزایش معنادار انرژی فعال سازی با افزایش دما (5 به 45 درجه سلسیوس) از 3.27 به 5.61 ژول بر مول مشاهده شد (p<0.05). بررسی مهاجرت فلزات سنگین در شرایط سخت گیرانه آزمایش (40 درجه سلسیوس طی 30 روز نگهداری) نشان داد که میزان مهاجرت فلزات (کروم، سرب، آرسنیک، جیوه و کادمیم) کمتر از حد استاندارد تعیین شده توسط استاندارد اروپایی است. از آنجایی که دمای یخچالی دمای معمول نگهداری نوشیدنی مالت گازدار است، با توجه به داده های به دست آمده می توان ظروف PET را بسته بندی ایمن برای نوشیدنی مالت گازدار در نظر گرفت.