مطالعه جذب زیستی اورانیل از محلول آبی توسط تفاله چای به روش RSM

با توسعه فعالیت های هسته ای مختلف، تولید پساب های حاوی یون های فلزی سنگین افزایش یافته است. یکی از مهم ترین یون های فلزی که مضرات زیادی برای محیط زیست و موجودات زنده و به خصوص انسان دارد، یون اورانیل است. روش های زیادی برای حذف یون های فلزی وجود دارد که جذب زیستی ارزان ترین وکاراترین روش است. در این تحقیق به جذب یون اورانیل از محلول های آبی توسط تفاله چای پرداخته شده است. تفاله چای به دلیل حضور گروه های عاملی مختلف مانند کربوکسیل، هیدروکسیل، آمین و... از پتانسیل مناسبی جهت جذب یون های فلزی برخوردار است. پارامترهای موثر در جذب از جمله پارامترهای pH ، میزان جاذب، دما، غلظت اولیه اورانیل و زمان تماس بررسی شدند و از روش سطح پاسخ (RSM) برای انجام آزمایش ها و تحلیل نتایج استفاده شد. نقطه بهینه برای جذب اورانیل توسط جاذب تفاله چای 9/3pH=، دماC °25، میزان جاذبg 275/0، غلظت اولیه اورانیل mg/L 10و زمان تماس 90 دقیقه به دست آمد. ایزوترم فرندلیچ و مدل شبه مرتبه دوم بهترین مدل ایزوترم و سینتیکی برازش شده با نتایج است. نتایج نشان داد که جاذب زیستی تفاله چای، عملکرد مطلوبی برای جذب اورانیل از پساب واقعی داشته و میزان جذب 50/93% است.