کارکردگرایی الزامات قرآنی در مدل ارتباط دینی

مقوله هدایت انسان توام با حفظ کرامت انسانی او هدفی است که با خلقت بشرآغاز و پیوسته با نزول وحی به انبیای الهی، بشر را در پیمودن مسیر دشوار حیات مادی یاری رسانده است. در گذشته دین در بسیاری از ساحتهای حیات بشری حضوری پررنگ داشت اما به تدریج جای خود را به ایمان فردی،آنهم به صورت امری کاملا شخصی نه نهادی و اعتقادی تنزل داد که این آسیب متاثر از اقتضایات ذاتی مدرنیته میباشد. در دنیای کنونی رسانه ها با تمامی مظاهر متنوع خود در انتقال پیام درحوزه های گوناگون ازجمله دین طبق برآیند خود به فعالیت گسترده مشغول بوده و محصول انعکاس پیامهای دینی از رسانه های متعارف موجود با شکل و قالب های نامتوازن، شرایطی فراهم آورده که آحاد جامعه نظاره گر آن هستند.قرآن کریم برای انتقال پیام دینی در ابعاد گوناگون آن، روش های انتقال موثری را پیشبینی و طراحی نموده است. این پژوهش با روش کتابخانه ای و اسنادی و کنکاش درتفاسیری که نوعا رویکردی ارتباطاتی دارند، مدلی را استخراج که متضمن الزاماتی کاربردی از قرآن میباشد که بکارگیری این الزامات، ذیل مولفه های اصول بنیادین محتوا، ابزار موثر انتقال، ملازمات منبع، ملازمات دریافت و ملازمات توامان منبع و دریافت، بستری را فراهم که سبب تحقق انتقال موثرتر پیام دینی به مخاطب هدف میگردد. مسلم است که رسانه به عنوان ابزاری اقناعی قابلیت انتقال پیام دینی را به گروه های مختلف مخاطب دارا بوده اما لازمه آن کاربست این پارامترها توسط ارتباطگردینی دغدغه مند میباشد .