رواداری و تسامح اجتماعی در رهیافت گفتمانی قرآن کریم و لیبرال

رواداری به عنوان مفهوم اخلاقی و حقوقی، گونهای آشتی، دیگرپذیری و همزیستی با دیگران است که شماری باهم آمیزی مفاهیم تسامح و تساهل درآموزه های دینی، دریافت مفهومی همسان از آن ارایه دادند. قرارگرفتن در نظام گفتمانی متفاوت، برداشتها از این مفهوم را متمایز کرد. بر این اساس رواداری در روایت قرآنکریم از جهت وجودشناسی هم پیوند با مفهوم توحید به عنوان هسته مرکزی این گفتمان است و بیانگر نوع ارتباط آدمی با خدا از جهت دوری یا نزدیکی میباشد و با مولفه های درون گفتمانی همانند ایمان، کفر، نفاق و اهل کتاب در حوزه اندیشه و رفتار قابل تعریف است. این مفهوم در گفتمان لیبرال، با رهیافت انسان محورانه و دریافت ویژه از واقع گرایی در معنای همزیستی، دیگرپذیری و بیگانه زدایی به کار رفت و تلاش شد در حوزه سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، شیوه های رفتاری و اندیشه های ناهمسو را با این ایده - که هر یک از بینشها بهره ای از حقیقت دارند- از تقابل باهم بره اند و با طرح مفهوم احترام و زیست مسالمت آمیز آنان را در کنار هم قراردهد. جستار حاضر با شیوه توصیفی و تحلیلی با بهره مندی از اسناد کتابخانه ای تلاش شد مفاهیم روادارای در دو گفتمان لیبرال و قرآنکریم بررسی شده و دلیل برداشت های متفاوت هر کدام از این دو گفتمان تبیین شود.