اثر تمرین های تناوبی بر بیان PEPCK در سلول های کبدی، گلوکز و انسولین در رت های چاق دیابتی نوع دو
با توجه به اهمیت ورزش در پیشگیری و درمان بیماری های مرتبط با چاقی، مطالعه تجربی حاضر با هدف تعیین اثر 6 هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان PEPCK در بافت کبد همچنین گلوکز و انسولین در رت های چاق دیابتی نوع دو و مقایسه با گروه چاق غیر دیابتی انجام گرفت.
28 سر رت نر ویستار 10 هفته ای (20 ± 220 گرم) به واسطه 6 هفته رژیم غذایی پرچرب چاق شدند. سپس 14 رت توسط تزریق درون صفاقی mg/Kg 30STZ دیابتی نوع دو شدند. رت های مورد مطالعه در 4 گروه: 1) چاق (7 =n)، کنترل، 2) چاق تناوبی، 3) دیابتی کنترل، 4) دیابتی تناوبی تقسیم شدند. گروه های تناوبی برای مدت 6 هفته در تمرین های تناوبی به تعداد 5 جلسه در هفته در قالب 10 تکرار دویدن 40 ثانیه ای روی تریدمیل با فواصل استراحتی 2 دقیقه ای بین تکرارها شرکت نمودند. در نهایت 48 ساعت پس از آخرین جلسه، سطوح ناشتایی گلوکز، انسولین، بیان PEPCK در بافت کبد اندازه گیری و توسط آنوای دو سویه مقایسه شدند.
در مقایسه با گروه های کنترل، تمرین های تناوبی در رت های دیابتی و غیر دیابتی به کاهش معنی دار گلوکز ناشتا منجر شد (001/0 P=). تمرین های تناوبی همچنین به افزایش انسولین سرم نسبت به گروه کنترل دیابتی (006/0 P=) وکاهش در بیان PEPCK نسبت به گروه کنترل دیابتی منجر شد (005/0 P=).
بهبود گلوکز در پاسخ به تمرین های تناوبی در رت های دیابتی نوع دو احتمالا ریشه در افزایش انسولین و افزایش در بیان PEPCK کبدی دارد. اندازه گیری فعالیت یا بیان دیگر آنزیم های کبدی جهت نتیجه گیری کلی پیشنهاد می شود.
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.