رابطه ولایت امام مهدی با ولایت رسول اکرم و امام علی علیهم السلام با تاکید بر اندیشه های امام و عرضه آن بر معارف اهل بیت علیهم السلام

ولایت باطن نبوت و تحلیل و تفسیر عرفانی آن یک ضرورت است. ولایت در میان اهل عرفان به قرب به خدای رحمان معنی می شود. وقتی که بنده از خود فانی و به حق می شود می توان گفت به ولایت رسیده است. وقتی معنای ولایت کامل می شود که مضاف بر قیام بنده برای حق، اخلاق ایشان نیز به اخلاق حق تغییر کند و به اوصاف ایشان تبدیل شود به طوری که علم ایشان علم حق، قدرت ایشان قدرت حق و فعل ایشان فعل حق باشد. هدف از انجام این تحقیق رابطه ولایت امام مهدی با ولایت رسول اکرم و امام علی علیهماالسلام با تاکید بر اندیشه های امام و عرضه آن بر معارف اهل بیت علیهم السلام می باشد. روش این تحقیق توصیفی تحلیلی خواهد بود. حوزه کار منابع کتابخانه ای، اسناد و مدارک (منابع چاپ شده) و نیز وبگاه ها و بانک های اطلاعاتی خواهد بود. نتایج تحقیق نشان می دهد که عارفان درخصوص بحث ولایت نظراتی داشته اند که از آغاز تا پایان قرن هفتم دست خوش تحولات متعددی بوده است. به طوری که می توان گفت در قرن های اولیه، ولی از نظر صوفیه، شیخ یا پیری محسوب می شده است که مبادرت به راهنمایی و ارشاد سالکان در راستای نیل به مقصود می نموده است. اما در قرن های بعد، مقوله ولایت به شکل تخصصی تری دنبال شد و حکیم ترمذی، کسی بود که برای اولین بار در سیر تاریخ عرفان و تصوف اسلامی توانست نظریه ولایت را ارایه دهد و پس از آن، اکثر عرفا در این خصوص به تحقیق و تفحص پرداخته و مطالبی را ارایه نموده اند.