بررسی گرایش های شیعی غالب دهلوی و بازتاب آن در اشعار او

غالب دهلوی (1212-1285ق) از شاعران مسلمان، شیعه و باریک اندیش سده سیزدهم هجری در شبه قاره هند بود. وی به موضوعات اجتماعی و فلسفی نگاهی نو داشت. به سبب جایگاه او در شعر فارسی و اردو و صاحب سبک بودن وی و نگاه مذهبی و علاقه مندی به امامان شیعه، به ویژه امام علی (علیه السلام)، بجاست اشعار آیینی او بررسی گردد. ازاین رو، پژوهش حاضر به دنبال این پرسش است که اندیشه و سبک شعری غالب دهلوی چه ویژگی هایی دارد؟ و موضوع امامت و امامان شیعه چه بازتابی در شعر او داشته است؟ با هدف تبیین جایگاه شعر شیعی در شبه قاره و غالب دهلوی، این پژوهش با شیوه «توصیفی- تحلیلی» انجام گردیده و به این نتایج رسیده است: غالب دهلوی شاعری صاحب سبک بود که با ابتکار در لفظ و معنی، راهی نو پیمود. او را پیشرو سبک نو و پایه گذار ادبیات جدید اردو دانسته اند. وی نخستین کسی است که عقاید فلسفی را در شعر اردو وارد کرد. در قصیده های خود به ستایش پیامبر (صلی الله علیه وآله) و اهل بیت، به ویژه حضرت علی (علیه السلام)، حسین بن علی (علیه السلام) و حضرت مهدی (عج) پرداخته و بدین وسیله ارادت خود را به این خاندان نشان داده است. او درباره حوادث و شهیدان کربلا مانند حضرت ابوالفضل (علیه السلام)، علی اکبر (علیه السلام)، علی اصغر (علیه السلام) و قاسم بن الحسن (علیه السلام) نیز اشعاری سروده است. او در عقاید مذهبی مشربی وسیع داشت و به همه مذاهب احترام می گذاشت.