بررسی تاثیر کائولین و اتانول بر زمان شکوفه دهی بادام

سرمای بهاره عامل محدود کننده کاشت بادام به خصوص در زمان گل یا بلافاصه پس از تشکیل میوه است. به منظور بررسی تاثیر کاربرد سطوح مختلف کایولین و اتانول بر زمان باز شدن گل های بادام، این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهارسطح کاربرد کایولین (محلول پاشی) با غلظت (صفر،2، 4 و 6 درصد) و چهار سطح کاربرد اتانول (محلول پاشی) با غلظت (صفر، 0/5، 1 و 1/5 لیتر در هزار لیتر آب) روی درختان بادام رقم شکوفه در استان اردبیل شهرستان گرمی در طی سال های 1397-1396 انجام شد. در این پژوهش صفات فنولوژیکی شامل زمان تورم جوانه ها، مرحله تشکیل غنچه، زمان شروع گلدهی، زمان تمام گل، مرحله پایان گلدهی، و همچنین صفات بیوشیمایی چون محتوای فنل کل، میزان پرولین بافت جوانه گل، محتوای آب نسبی و پایداری غشای سلولی اندازه گیری شدند. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که کاربرد تیمار اتانول باعث به تاخیر انداختن مرحله تورم، غنچه بستن، شکوفایی، تمام گل و پایان گلدهی شد. استفاده از کایولین فقط باعث به تاخیر انداختن مرحله تورم و غنچه بستن گردید. اثر متقابل این دو تیمار بر مقدار پرولین جوانه گل در سطح احتمال 5 درصد از نظر آماری معنی دار بود و باعث افزایش معنی دار پرولین در جوانه های گل تیمار شده گردید. براساس نتایج این آزمایش در بین تیمارهای مورد بررسی، ترکیب اتانول 1/5 در هزار و کایولین 6 درصد به عنوان بهترین تیمار شناخته شدند که موجب تاخیر 5 تا 14 روزه در مراحل تورم و باز شدن شکوفه های درخت بادام رقم شکوفه گردیدند.