اثر تنش خشکی بر شاخص های رشدی و فیزیولوژیکی چهار پایه پسته

به منظور ارزیابی میزان مقاومت چند پایه پسته به تنش خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور خشکی در سه سطح (3، 6 و 9 روز) و پایه در چهار سطح (’بادامی ریز زرند‘،’قزوینی‘، یوریکارپا و یک هیبرید بین گونه ای (ورا × تربینتوس) و سه تکرار در شرایط گلخانه به اجرا در آمد. نتایج نشان داد که تنش خشکی سبب کاهش شاخص های رشدی و فیزیولوژیکی شد به گونه ای که کم ترین کاهش وزن خشک اندام هوایی مربوط به پایه هیبرید و بیش ترین کاهش مربوط به پایه ‘قزوینی‘ بود. در پاسخ به تنش خشکی، میزان پرولین و کربوهیدرات های محلول در برگ پایه های مورد بررسی افزایش یافت. بیش ترین میزان پرولین (60/0 میلی گرم بر گرم وزن تر) و کم ترین میزان کربوهیدرات های محلول (88/0 میلی گرم بر گرم وزن تر) در پایه’بادامی ریز زرند‘دیده شد. بیش ترین میزان کربوهیدرات های محلول نیز در پایه های یوریکارپا (64/1 میلی گرم بر گرم وزن تر) و هیبرید (58/1 میلی گرم بر گرم وزن تر) مشاهده شد. تنش خشکی بر غلظت عناصر غذایی اندام هوایی و ریشه تاثیرداشت. به طوری که تنش خشکی سبب افزایش میزان پتاسیم اندام هوایی و ریشه گردید. بالاترین غلظت پتاسیم اندام هوایی و ریشه به ترتیب در پایه های یوریکارپا (3، 8/1 درصد) و هیبرید (7/2، 2 درصد) مشاهده شد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان عنوان کرد که پایه های یوریکارپا و هیبرید از پتانسیل بالای مقاومت به خشکی برخوردارند.