فهم پدیده ارتباط گریزی منابع انسانی؛ شناسایی عوامل پیشایندی و پسایندی با روش دیمتل فازی

پژوهش حاضر با هدف شناخت و فهم پدیده ارتباط‏گریزی منابع انسانی و تحلیل عوامل پیشایندی و پسایندی آن انجام پذیرفت. جامعه ‏آماری این پژوهش خبرگان بودند که با استفاده از روش نمونه‏گیری گلوله‏برفی و بر اساس اصل کفایت نظری اعضای نمونه آن انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‏ها در بخش کیفی مصاحبه نیمه‏ساختار‏یافته و در بخش کمی پرسشنامه بود که روایی و پایایی آن‏ها به ترتیب با استفاده از روش‏های روایی نظری و پایایی درون کدگذار میان‏گذار و روایی اعتبار محتوا و پایایی بازآزمون تایید شد. در این پژوهش برای تحلیل داده‏ها در بخش کیفی از روش تحلیل محتوا مبتنی بر کدگذاری و نرم افزار Atlas.ti و در بخش کمی از روش دیمتل فازی استفاده شد. یافته‏های پژوهش مشتمل بر شناسایی عوامل پیشایندی و پسایندی ارتباط‏گریزی منابع انسانی و اولویت‏یابی آن‏ها بود. بر این اساس نتیجه‏گیری پژوهش به تفکیک دو بخش پیشایندها و پسایندهای ارتباط‏گریزی منابع انسانی حاکی از آن است که مهم ترین عوامل پیشایندی و اثرگذار بر پدیده ارتباط گریزی منابع انسانی فقدان مهارت‏های اجتماعی و جمع پذیری، سوگیری‏های شناختی، خودارزیابی منفی و خود‏کم‏بینی، اختلال عدم ‏اعتمادبه‏نفس و شخصیت خجالتی و هوش هیجانی هستند. همچنین بخش دوم نتایج نشان دهنده آن است که مهم‏ترین عوامل پسایندی و پیامدهای ارتباط‏گریزی منابع انسانی عدم ارتقای جایگاه اجتماعی، فرسودگی شغلی و هیجانی، کاهش توانش یادگیری فرد، و مشکلات در تبادل اطلاعات و تضعیف مهارت‏های اجتماعی فردی هستند.