تاثیر هشت هفته تمرین پیلاتس یا تراباند بر سطح سرمی گلوکز، نشانگرهای مقاومت به انسولین، درد نوروپاتی و برخی شاخص های عملکردی زنان مبتلا به دیابت نوع دو

کم تحرکی باعث بروز مقاومت به انسولین و دیابت است. مقاومت به انسولین یکی از ویژگی های بارز دیابت نوع 2 است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین پیلاتس یا تراباند بر سطح سرمی گلوکز، نشانگرهای مقاومت به انسولین، درد نوروپاتی و برخی شاخص های عملکردی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. در این مطالعه نیمه تجربی، 34 زن مبتلا به بیماری دیابت نوع دو به صورت تصادفی در سه گروه پیلاتس (12 نفر)، گروه تراباند (11 نفر) و کنترل (11 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 45 تا 60 دقیقه انجام شد. برای بررسی تغییرات شاخص درد از روش آماری آنالیز واریانس اندازه گیری تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. از روش تی زوجی و آنالیز کوواریانس دوطرفه به ترتیب برای تغییرات درون و بین گروهی استفاده شد. نتایج نشان داد غلظت گلوکز ناشتا، انسولین، شاخص مقاومت به انسولین، تنها در گروه تمرین تراباند کاهش معنی داری یافت؛ درصورتی که تغییر معنی داری در گروه های پیلاتس و کنترل دیده نشد. شاخص درد معنی دار بود (01/0 =p)، میزان استقامت عضلانی، انعطاف پذیری و حداکثر اکسیژن مصرفی در هر دو گروه پیلاتس و تراباند افزایش معنی داری یافت (01/0 =p). تمرینات ورزشی از نوع تراباند نسبت به پیلاتس باعث تغییرات آماری و بالینی بیشتر در غلظت گلوکز ناشتا، انسولین، شاخص مقاومت به انسولین می شود. بنابراین می توان از تمرین تراباند برای بهبود بیماران دیابتی نوع دو و جلوگیری از تاثیر مخرب دیابت برای زنان مبتلا به دیابت نوع دو استفاده کرد.