بررسی نقش معادباوری در تاب آوری رنج مراقبت از فرزندان با معلولیت ذهنی

هدف از پژوهش حاضر ارزیابی نقش معادباوری و اعتقاد به آخرت عادلانه، در تاب آوری رنج مراقبت از فرزندان با معلولیت ذهنی است. با توجه به اهمیت و ضرورت حمایت اجتماعی از والدین دارای فرزندان معلول ذهنی، این پژوهش درصدد بررسی یکی از عوامل معنوی موثر بر این مقوله است.

تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از حیث روش، توصیفی پیمایشی است. جامعه ی آماری پژوهش شامل 800 نفر از مادران مراجعه کننده به کلینیک های شهر بابل در تابستان 1401 بود. نمونه گیری به روش طبقه ای نسبی بود و حجم نمونه ها با جدول کرجسی مورگان به تعداد 156 تعیین شد. داده ها از طریق نرم افزارهایSPSS  و SMARTPLS (ورژن 22) تجزیه وتحلیل شدند.  برای تحلیل داده ها از تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد.

آزمون فرضیه های پژوهش نشان داد که با توجه به نتایج تحلیل استنباطی متغیرهای پژوهش، ضریب مسیر آخرت نگری با رنج مراقبت مادران برابر با 0.358-، آماره ی t برابر با 6.833 و مقدار P-value کمتر از 05/0 است؛ در نتیجه، بین آخرت نگری و رنج مراقبت مادران دارای فرزند معلول جسمی حرکتی و ذهنی شهر بابل رابطه ی معنی دار و معکوس وجود دارد. ضریب مسیر باور به جهان آخرت عادلانه ی اسلامی با رنج مراقبت مادران برابر با 0.402-، آماره ی t برابر با 8/355 و مقدار P-value کمتر از 0/05 است؛ در نتیجه، بین باور به جهان آخرت عادلانه ی اسلامی با رنج مراقبت مادران دارای فرزند معلول جسمی حرکتی و ذهنی شهر بابل رابطه ی معنی دار و معکوس وجود دارد.

طبق یافته های این پژوهش، تقویت باورمندی خانواده هایی که از فرزندان معلول نگهداری می کنند، به ویژه رشد اعتقادی ایشان در حوزه ی معادباوری و اعتقاد به تحقق عدالت الهی در جهان آخرت و دریافت نتیجه و پاداش رنج ها، می تواند اثر مثبت روانی بر افزایش تاب آوری رنج مراقبت از این فرزندان داشته باشد. توصیه می شود که پرورش این باور به عنوان عاملی بسیار قوی و موثر در امیدبخشی و آرامش بخشی به اعضای خانواده، در کانون توجه روان درمانگران و مشاوران قرار گیرد.