بررسی ارتباط مدیریت استرس با کیفیت زندگی کاری در پرستاران بیمارستان های آموزشی شهر یزد در سال 1402

با توجه به آثار استرس کاری بر کیفیت زندگی پرستاران، مدیریت استرس امری مهم است. ازاین رو، در پژوهش حاضر، به بررسی ارتباط این دو در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال 1402 پرداخته شد.

در این مطالعه ی توصیفی مقطعی، جامعه ی آماری شامل تمام پرستاران شاغل بود که تعداد 123 نفر از آن ها به روش نمونه گیری طبقه ای تناسبی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه های استاندارد کیفیت زندگی کاری (کاسیو، 1998) و استرس پرستاری (اندرسون، 1981) بود. برای تحلیل داده ها از فراوانی، میانگین و انحراف معیار و همچنین، از آزمون هم بستگی پیرسون، تی تست و آنوا و از نرم افزار SPSS نسخه ی 26 استفاده شد.

پرستاران در میان ابعاد استرس شغلی، در بعد رنج و مرگ بیماران دارای بیشترین استرس (97/4±38/8) و در کمبود منابع حمایتی دارای کمترین استرس (09/2±31/2) بودند. در بین ابعاد کیفیت زندگی کاری، بیشترین میانگین در میل و انگیزش به کار (21/2±28/15) و کمترین در حل وفصل مشکلات (54/2±65/8) بود. طبق یافته های مطالعه ی حاضر، میان استرس شغلی و کیفیت زندگی کاری پرستاران ارتباط معناداری از نظر آماری وجود داشت (001/0<P و 399/0=r).

با توجه به تاثیر استرس بر کیفیت زندگی کاری پرستاران، مدیران و مسئولان مرتبط باید برای کاهش میزان استرس برنامه ریزی کنند. علاوه بر این، یافته های موجود همچنین می توانند شواهدی در پیش روی مدیران و مسئولان مرتبط قرار دهند تا با آگاهی از وضع موجود، برای بر طرف کردن مسائل تاثیرگذار اقدام کنند.