روش زایمان حساسیت به محرک های گرمایی و شیمیایی را در زاده های ماده بالغ در موش های صحرایی تغییر می دهد: یک مطالعه تجربی

نشان داده شده است که روش زایمان تغییرات دراز مدت و پایدار در فیزیولوژی زاده ها ایجاد می کند.

ارزیابی ارتباط بین روش زایمان و حساسیت به محرک های حرارتی و شیمیایی در زاده های ماده بالغ در موش های صحرایی.

در این مطالعه 56 موش صحرایی ماده بالغ (220-200 گرم) متولد شده با زایمان واژینال (28 = n) یا سزارین (28 = n) استفاده شد. التهاب پا القا شده با فرمالین استفاده شد. آستانه درد حرارتی در تست های کشش دم و صفحه داغ تعیین شدند. همچنین، سطوح نخاعی پروتئین های c-fos و c-jun در تست وسترن بلات ارزیابی شدند.

درد القا شده با فرمالین در موش های صحرایی متولد شده با سزارین در مقایسه با موش های متولد شده با زایمان طبیعی کاهش یافت (001/0 < p). آستانه پایه درد و بی دردی القا شده با مورفین در گروه سزارینی در مقایسه با گروه متولد شده با زایمان طبیعی افزایش یافت. آزمایش ایمنوبلات یک کاهش قابل توجه در سطوح پروتئین c-fos و c-jun در حیوانات سزارینی در مقایسه با گروه زایمان طبیعی نشان داد (01/0 < p). درمان با مورفین مقادیر پروتئین ها را در گروه سزارین افزایش داد (05/0 < p).

در مجموع موش های متولد شده با سزارین در مقایسه با موش های حاصل از زایمان طبیعی حساسیت کمتری به درد نخاعی و فعالیت عصبی نشان دادند.