بررسی آلودگی به توکسوکارا کنیس در مدفوع سگ ها و روباه های استان زنجان با روش میکروسکوپی و PCR

توکسوکارا کنیس، نماتود انگلی زئونوزی است که سگ و سگ سانان را به عنوان میزبان قطعی و طیف وسیعی از پستانداران را به عنوان میزبان انتقالی آلوده می کند. با افزایش جمعیت سگ های بدون سرپرست، گسترش باغ شهرها و نزدیکی محل رفت و آمد سگ سانان به محل زندگی انسان، شانس تماس و ابتلا به این انگل ها افزایش یافته است.

مطالعه حاضر برای تعیین فراوانی آلودگی توکسوکارا کنیس در سگ ها و روباه های استان زنجان انجام شده است.

روش ‎کار:

 در تابستان، پاییز و زمستان سال 1400، در مجموع 484 نمونه مدفوع سگ های بدون سرپرست (355 قلاده)، سگ های پناهگاه (49 قلاده)، سگ های نگهبان (50 قلاده) و روباه (30 قلاده) در استان زنجان جمع آوری و پس از تغلیظ نمونه با روش فرمالین اتیل استات، بررسی میکروسکوپی روی آن ها انجام شد. برای تایید نمونه هایی که با بررسی میکروسکوپی متعلق به گونه های توکسوکارا و توکساسکاریس تشخیص داده شدند از روش PCR استفاده شد.

با روش میکروسکوپی از کل 484 نمونه مدفوع بررسی شده، 21 نمونه (3/4 درصد) گونه های توکسوکارا و توکساسکاریس تشخیص داده شد. در بررسی تکمیلی با روش PCR از 21 نمونه سگ و روباه که با روش PCR بررسی شدند، تنها در 6 نمونه از سگ‎ها، آلودگی به توکسوکارا کنیس تایید شد.

نتیجه گیری نهایی: 

در مقایسه با مطالعات گذشته در زنجان، میزان شیوع آلودگی به گونه های توکسوکارا و توکساسکاریس در سگ های بدون سرپرست نسبت به گذشته افزایش داشته است. به دلیل نزدیکی و رفت و آمد سگ ها به پارک ها و مناطق مسکونی همچنان خطر آلودگی انسان به توکسوکاریازیس وجود دارد و این اهمیت رعایت پروتکل های درمانی و پیشگیری در سگ های بدون سرپرست را نشان می دهد.