بررسی ایمونولوژیکی کارایی واکسن آنفلوانزا در برابر سویه های A/H1N1/pdm09 در گردش ایران

در آنفلوانزای فصلی سال 1394زیرگونه A/H1N1/pdm09 ، با انتشار گسترده 92 درصدی در ایران گزارش شد. مطالعه فیلوژنتیکی بر اساس پروتئین HA ، ویروس ها را در زیر گروه جدید 6B.1 قرار داد. بنابراین با مشاهده این تغییر، اثربخشی واکسن از دیدگاه ایمونولوژیکی مورد بررسی قرار گرفت.

ویروس های مورد بررسی از بین نمونه های توالی یابی شده براساس تنوع و فراوانی جانشینی ها، به روش همردیف سازی با نرم افزار بایوادیت و ترسم درخت فیلوژنتیکی به روش maximum likelihood انتخاب و توسط سلول های MDCK  تکثیر شدند. در ادامه با تزریق دو دوز واکسن آنفلوانزا انسانی به فاصله دو هفته به دو سر خرگوش، سرم آنها در روز (0) قبل از ایمنی زایی، 21 و 30 روز بعد از تزریق جداسازی و پس از تیمار، آنتی بادی تولید شده جهت انجام تست ممانعت از هماگلوتیناسیون (HI) مورد استفاده قرار گرفت. میانگین داده ها در نمودار اکسل مورد بررسی قرار گرفت. 

میانگین عیار HI در نمونه کنترل مثبت تیتر 960 و در نمونه های به شماره 831، 836، 807 و 808 به ترتیب تیتر 40، 20، 180و 120 را نشان دادند. نتایج نشان دادند که آنتی بادی حاصل از واکسن، واجد خاصیت خنثی کنندگی بر علیه ویروس های در گردش است، ولی نسبت به سویه مرجع، کاهش چشمگیری (P< 0.001)  داشت. در نمونه کنترل منفی هم هیچ تیتری مشاهده نشد.

لزوم بررسی ژنتیکی و ایمونولوژیکی کارایی واکسن برای ویروس های آنفلوانزا سالیانه ضروری است؛ لذا ارائه روش های مناسب و در دسترس آزمایشگاه ها لازم است.