نقش مدیریت منابع انسانی سبز بر رفتار شهروند سازمانی حامی محیط زیست و عملکرد محیط زیستی در دانشگاه

هدف پژوهش حاضر نقش مدیریت منابع انسانی سبز بر رفتار شهروند سازمانی حامی محیط زیست و عملکرد محیط زیستی کارکنان دانشگاه سمنان بود. این پژوهش از جنبه هدف، کاربردی و از جنبه روش توصیفی همبستگی مقطعی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمام کارکنان دانشگاه سمنان (550 نفر) در سال تحصیلی 00-1399 بودند. با استفاده از دستورالعمل تعیین حجم نمونه مولر (1996) و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 234 نفر به عنوان نمونه پژوهش (165 نفر زن و 69 نفر مرد) انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های استاندارد مدیریت منابع انسانی سبز، رفتار شهروند سازمانی حامی محیط زیست و عملکرد محیط زیستی دانشگاه بود که روایی محتوایی آن توسط متخصصان این حوزه تایید شد. برای تعیین پایایی مقیاس ها از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آن برای اقدامات ایجاد شایستگی سبز برابر با 80/0، برای شیوه های تقویت انگیزه سبز برابر با 72/0، برای شیوه های مشارکت کارکنان سبز برابر با 78/0، برای شهروند سازمانی نسبت به محیط زیست برابر با 85/0 و برای عملکرد محیط زیستی دانشگاه برابر با 91/0 بوده است. داده ها با استفاده از روش های آماری همبستگی و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزارهای SPSS و LISREL تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که: بین عملکرد محیط زیستی با ابعاد مدیریت منابع انسانی سبز (ایجاد شایستگی، تقویت انگیزه، مشارکت کارکنان) و رفتار شهروند سازمانی حامی محیط زیست رابطه وجود دارد. ایجاد شایستگی، افزایش انگیزه کارکنان سبز و افزایش مشارکت کارکنان بر عملکرد زیست محیطی دانشگاه اثر مستقیم دارد. ایجاد شایستگی، افزایش انگیزه کارکنان سبز و افزایش مشارکت کارکنان با میانجی گری رفتار شهروند سازمانی حامی محیط زیست بر عملکرد زیست محیطی دانشگاه اثر غیرمستقیم ایفا می کند. نتایج این پژوهش حاکی از اهمیت نقش مدیریت منابع انسانی سبز در افزایش رفتارهای شهروند سازمانی حامی محیط زیست و به تبع آن افزایش عملکرد محیط زیستی دانشگاه دارد.