سبک شناسی آوایی و بلاغی زیارت جامعه کبیره

سبک شناسی یکی از مهمترین پدیده های ادبی است که در میان پژوهش های مربوط به دانش زبان شناسی جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده است. این پژوهش با با روش توصیفی _ تحلیلی ضمن تبیین مهمترین عناصر و مولفه های سبکی زیارت جامعه کبیره، میزان انسجام و همآیی این عناصر در سطوح آوایی و بلاغی مورد تحلیل و ارزیابی قرار گیرد.نتایج بدست آمده نشان می دهد عناصری که موسیقی درونی و بیرونی متن زیارت جامعه کبیره را تشکیل می دهد، از بسامد بسیار بالایی برخوردار است. نظام و ساختار منسجم موسیقایی همه جانبه ای اعم از نوع چینش حروف وکلمات، نظام فواصل عبارات و هماهنگی بین صامت ها و مصوت های کوتاه و بلند به نحوی است که موسیقی حاصل از نوع و صفات حروف و پیوند منسجم آنها بر اساس معنا و مفهوم مورد نظر گوینده به تصویر در آمده است. در لایه ی آوایی بخش معجمی غلبه با واژگان حسی است تا انتزاعی. موسیقی در زیارت جامعه کبیره به گونه ای زیبا با معنا گره خورده و در تاثیر گزاری معنی بر مخاطب نقش ویژه ای را ایفا می کند. گوینده با استفاده از کارکرد بیشتر ساختار سجع، به زیارت آوا و موسیقی دلنشین و زیبایی خاصی بخشیده است. از دیگر نتایج حاصله از این پژوهش، می توان به بسامد بالای هنر عنصر تشبیه در تصویرگری عبارات متن زیارت اشاره نمود، که تشبیه بلیغ پر بسامد ترین و بالا ترین عنصر تصویرگری در این زیارت است.