بررسی اثر محیط (نسبت آب -اتانول) در طیف جذب آنتراسن جهت استفاده در نورپویا درمانی با استفاده از نانوذرات سولفید مس

امروزه پروتکل های رایج در درمان های سرطان، مانند جراحی، شیمی درمانی و رادیوتراپی، به ‎دلیل اشکالات خاص خود مانند زخم ،‎عمل جراحی، مقاومت دارویی شیمی ‎درمانی، و برخی علائم مزمن پرتودرمانی و غیره به سختی رضایت ‎بخش هستند. در این میان نورپویادرمانی به عنوان روشی جدید برای درمان سرطان با عوارض جانبی کمتر بسیار مورد توجه قرار گرفته است.

مواد و روش ‎ها: 

در این پژوهش نانوذرات سولفید‎مس با استفاده از یک روش آسان و کم ‎هزینه سنتز‎شده و توانایی آن در آشکارسازی اکسیژن یکتایی در محیط‎ های متفاوت (نسبت آب به - اتانول) مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‎ ها:

 به منظور بررسی خصوصیات ساختاری و ویژگی ‎های نوری نانوذرات سولفیدمس آنالیزهای پراش اشعه ایکس، میکروسکوپ الکترونی عبوری، طیف ‎سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه و طیف ماوراء بنفش - مرئی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از‎ لیزر 808 نانومتر (توان 1 وات بر سانتی متر مربع) به ‎عنوان منبع تابش استفاده شد. تمامی آنالیزها تشکیل نانوذره ذکر‎شده را تایید کردند و اندازه نانوذرات سولفید‎مس تقریبا 10 نانومتر بدست آمد.

نتیجه‎ گیری: 

مطالعه آزمایشگاهی نشان می‎دهد که نانوذرات سولفیدمس دارای اثر نورپویادرمانی عالی تحت تابش لیزر 808 نانومتر هستند که می‎توانند به ‎طور موثر اکسیژن یکتایی را برای از بین بردن سلول ‎های سرطانی تولید کنند. بنابراین نانوذرات سولفیدمس می‎توانند به ‎عنوان ماده حساس به نور زیست ‎سازگار و قدرتمند برای درمان نورپویا کارآمد مورد استفاده قرار بگیرند. بررسی ‎ها نشان می‎دهد که افزایش نسبت آب به اتانول باعث کاهش دقت پروب آنتراسن در شناسایی اکسیژن یکتایی در پدیده نورپویادرمانی می‎شود بنابراین حلال اتانول به عنوان بهترین حلال برای تولید اکسیژن یکتایی انتخاب و مورد استفاده قرار گرفت. علاوه ‎بر‎این، تکرارپذیر بودن نتایج در محیط اتانولی مورد بررسی قرار گرفت و نتایج بدست آمده فرآیند تکرار‎پذیری تولید اکسیژن یکتایی با استفاده از نانوذرات سولفیدمس را تایید می‎کند.