GVHD ناشی از انتقال خون: پاتوفیزیولوژی، عوارض، پیشگیری

بیماری پیوند علیه میزبان ناشی از انتقال خون (TA-GVHD) یکی از عوارض نادر و کشنده ناشی از انتقال خون می باشد که در این عارضه لنفوسیت های فرآورده خونی اهدا شده به بافت های میزبان حمله می کنند. در این مقاله مروری به تاریخچه، شیوع، پاتوژنز، علایم بالینی، فاکتورهای خطر، روش های تشخیصی، راه کارهای کاهش رخداد، پیش آگهی، مدیریت بیماری و ویژگی های آزمایشگاهی این عارضه پرداخته شده است.

در این مقاله مروری، با استفاده از پژوهش های معتبر منتتشر شده و پایگاه های اطلاعاتیGoogle scholar ، PubMed و MEDLINE جستجو صورت گرفت و یافته های بیش از 70 مقاله مورد استناد قرار گرفت.

مطالعه پیش رو نشان داد که در رخداد این عارضه، لنفوسیت های T زنده فرآورده خونی اهدایی و طوفان سیتوکاینی منتج از آن نقش دارد. علایم این بیماری به صورت راش پوستی، پان سیتوپنی و تب بروز می نماید و تشخیص آن نیز بر اساس علایم بالینی و یافته های آزمایشگاهی بیوپسی پوست، افزایش آنزیم های کبدی، تایید کایمریسم لنفوسیتی از طریق روش STR-PCR ، تعیین فنوتیپ HLA لنفوسیت ها و روش FISH می باشد. این عارضه در جمعیت های با تشابه ژنتیکی بالا و یا افراد دارای نقایص ایمنی شیوع بالاتری داشته با این حال در سایر افراد که این شرایط را نداشته و یا سازگاری نسبی HLA اهداکننده-گیرنده دارند، نیز رخ می دهد.

این عارضه یکی از عوارض کشنده ناشی از انتقال خون بوده که در طی 2 تا 30 روز بعد از تزریق خون رخ می دهد که موارد معمول آن با مرگ و میر بیش از 90 درصدی همراه بوده و موارد خفیف و غیر معمول آن با بقای بیشتر و پیش آگهی بهتری همراه است که ممکن است شناسایی نشده و یا به صورت خود به خودی درمان شود.