تحلیل اثرات دوره های آموزشی-ترویجی انتقال یافته های مدیریت تلفیقی عوامل زنده زیان آور برنج در میان برنج کاران استان مازندران

آگاه نمودن دست اندرکاران و مجریان برنامه های آموزشی-ترویجی در خصوص اثرات برنامه های اجرا شده، یکی از مولفه های مهم در طراحی و اجرای آموزش است. بر این اساس پژوهش حاضر به تحلیل اثرات دوره های آموزشی-ترویجی انتقال یافته های مدیریت تلفیقی عوامل زنده زیان آور برنج در میان برنج کاران استان مازندران با استفاده از مدل کرک پاتریک پرداخته است. این پژوهش با استفاده از روش کمی و به شیوه پیمایش انجام شده است. جامعه آماری این مطالعه متشکل از دو گروه می باشد. گروه اول برنج کارانی هستند که در طی پنج سال اخیر تا یک سال قبل از اجرای این مطالعه در دوره های آموزشی-ترویجی انتقال یافته های مدیریت تلفیقی عوامل زنده زیان آور برنج مشارکت (250 =N) داشتند. با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، 146 نفر از برنج کاران به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. گروه دوم شامل 70 نفر از مدیران و کارشناسان دخیل در اجرای دوره های آموزشی-ترویجی  می باشند که به روش سرشماری 51 نفر در این مطالعه شرکت کردند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته مبتنی بر مدل چهار سطحی کرک پاتریک می باشدکه روایی آن به وسیله پانلی از متخصصان معاونت موسسه تحقیقات برنج کشور و سازمان جهاد کشاورزی استان مازندران و پایایی آن نیز از طریق محاسبه ضریب آلفا کرونباخ (0/89) تایید شد. نتایج در سطح یک مدل کرک پاتریک نشان داد که با اطمینان 99 درصد می توان ادعا کرد که برنج کاران نسبت به دوره های آموزشی-ترویجی احساس (واکنش) مثبت داشتند. سطح دوم نتایج نشان داد که میزان دانش و آگاهی برنج کاران نسب به قبل از شرکت در دوره های آموزشی-ترویجی با اختلاف معنی دار در سطح 1 درصد خطا افزایش یافته است. مطابق با یافته های سطوح سوم (رفتار) و چهارم (نتایج) با اطمینان 99 درصد می توان ادعا کرد که دوره های آموزشی-ترویجی انتقال یافته های مدیریت تلفیقی عوامل زنده زیان آور برنج توانسته اند در رفتار برنج کاران تغییرات مثبت ایجاد کند و دستاوردهای مهی برای آن ها به همراه داشته باشد.