تاثیر محلول پاشی علف کش های باکتریایی و عصاره آبی گیاهان بر خصوصیات مورفولوژیک و نشاسته برنج و علف هرز سوروف

هدف از انجام این آزمایش، بررسی تاثیر محلول پاشی علف کش های باکتریایی و عصاره آبی گیاهان بر خصوصیات مورفولوژیک و نشاسته علف هرز سوروف و برنج بود.

روش پژوهش: 

این آزمایش به صورت اسپلیت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در زمین زراعی واقع در یکی از روستاهای آمل در دو سال زراعی 97-1396 و 98-1397 اجرا گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل محلول پاشی عصاره آبی گیاهان و سورفاکتانت سورگوم، کلم بروکلی، گزنه، اوکالیپتوس، آقطی، باکتری Streptomyces sp-albos حاوی thaxtomin، باکتری Xanthomonas campestris و شاهد به عنوان عامل اصلی، غلظت عصاره در سطوح صفر، 5، 10 و 15 در هزار به عنوان عامل فرعی و گونه های گیاهی برنج رقم طارم و علف هرز سوروف به عنوان عامل فرعی فرعی بود.

با محلول پاشی عصاره ها عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک سوروف کاهش و درصد نشاسته دانه افزایش پیدا کرد. عملکرد دانه برنج در کاربرد 5 در هزار عصاره کلم بروکلی و 5 در هزار Streptomyces sp-albos تفاوت معنی داری با شاهد نداشت. با افزایش غلظت عصاره نیز، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک برنج و سوروف کاهش بیش تری را نشان دادند. کم ترین عملکرد دانه در برنج به میزان 16/3 تن در هکتار مربوط به عصاره آقطی و در سوروف به میزان 68/0 و 61/0 تن در هکتار مربوط به عصاره گزنه و آقطی بود.

با توجه به نتایج به دست آمده، دگرآسیبی و عوامل بیماری زای گیاهی می‏ توانند یکی از راه‏های اساسی کنترل علف های هرز در سیستم کشاورزی پایدار باشند.